Konwencje genewskie istnieją od 1949 roku. Pomagają one chronić ludność cywilną podczas konfliktów zbrojnych. Większość ofiar wojen od tamtego czasu pochodzi z zaciekłych wojen domowych. Ponad 190 krajów przestrzega konwencji, aby chronić ludność cywilną. Pomagają one wyznaczyć granicę między humanitarnym traktowaniem sił zbrojnych a niepohamowaną brutalnością wobec ludności cywilnej. Podczas gdy większość ofiar konfliktów zbrojnych od 1949 roku to cywile, niektórzy padli ofiarą śmiertelnych wojen domowych.
Prawo humanitarne konfliktów zbrojnych
Artykuły 96 i 97 konwencji genewskiej, czyli prawo humanitarne konfliktów zbrojnych, zakazują stosowania tortur i zabójstw. Zabraniają również brania zakładników i masowych aktów przemocy. Zapobiegają również niesprawiedliwym procesom, a traktowanie jeńców i rannych jest gwarantowane przez Konwencję. Artykuł 96 przyznaje również MKCK prawo do oferowania usług humanitarnych wszystkim stronom konfliktu, w tym ofiarom zbrodni wojennych.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK) jest globalną organizacją humanitarną z siedzibą w Genewie, w Szwajcarii. Jego misją jest pomoc w ochronie ofiar konfliktów zbrojnych na całym świecie. Jego członkami są ranni wojenni, więźniowie, cywile i przedstawiciele mediów. Jej mandat polega na udzielaniu pomocy humanitarnej ofiarom międzynarodowych, wewnętrznych i prowadzonych przez strony trzecie konfliktów zbrojnych.
Artykuły 3 i 4 Konwencji Genewskiej zapewniają ochronę ofiarom konfliktów zbrojnych. Trzecia konwencja genewska ma zastosowanie do jeńców wojennych, a czwarta daje ochronę ludności cywilnej na terytorium okupowanym. Artykuł 3 obejmuje zarówno niemiędzynarodowe konflikty zbrojne, jak i wewnętrzne. Ponadto konwencja genewska chroni również ofiary interwencji stron trzecich, w tym interwencji sił wielonarodowych. W celu dalszej ochrony ofiar konfliktów zbrojnych w 1977 r. przyjęto dwa protokoły.
Pierwsza Konwencja Genewska
Pierwsza Konwencja Genewska jest jednym z czterech najważniejszych traktatów międzynarodowych. Określa ona standardy, które państwa narodowe muszą spełnić, aby chronić ludność cywilną w czasie wojny. Została ratyfikowana przez wszystkie państwa członkowskie ONZ. Jest to traktat wielostronny, który jest wiążący dla wszystkich narodów. Ponadto jest źródłem moralnych i etycznych wskazówek dla światowej społeczności. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tych ważnych zasadach.
Konwencje genewskie to zbiór prawa międzynarodowego, czyli prawo humanitarne konfliktów zbrojnych. Określają one minimalną ochronę, standardy i gwarancje dla jeńców wojennych, osób nie biorących udziału w walkach oraz bojowników, którzy nie są już zdolni do walki. Pierwsza Konwencja Genewska chroni żołnierzy i cywilów rannych w czasie wojny. Druga Konwencja Genewska chroni chorych lub rannych wojskowych na morzu.
Trzecia Konwencja Genewska chroni jeńców wojennych. Muszą oni być traktowani z humanitarną troską. Za zapewnienie tego odpowiedzialne jest mocarstwo zatrzymujące. Konwencja zakazuje również tortur i zamachów na godność osobistą. Konwencja gwarantuje również prawo do odpowiedniej opieki medycznej. Co więcej, konwencja rozszerzyła swoją ochronę na siły morskie i statki szpitalne. Oznacza to, że osoby schwytane podczas wojny mogą uzyskać potrzebną im opiekę medyczną.
CITES
CITES to międzynarodowy traktat o ochronie gatunków zagrożonych i ginących. Jest on prawnie wiążący dla stron i nakłada surowe ograniczenia na międzynarodowy handel okazami niektórych gatunków. Strony muszą posiadać odpowiednie zezwolenia i świadectwa, aby móc handlować tymi gatunkami. Strony muszą również wyznaczyć organy zarządzające i organy naukowe w celu wdrożenia konwencji CITES. Konferencja Stron (Conference of the Parties – CoP) jest najwyższym organem decyzyjnym w zakresie CITES. 17. konferencja stron odbyła się w Johannesburgu w Republice Południowej Afryki, a gospodarzem 3. spotkania były Indie.
Konwencje CITES, zwane również “Konwencjami Genewskimi” lub “Porozumieniami Genewskimi”, są międzynarodowymi traktatami, które wiążą państwa narodowe w celu ochrony planety i jej zasobów. Umowy te są wiążące dla państw narodowych, które je ratyfikowały i złożyły swoją ratyfikację w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Na początku XX wieku większość konfliktów zbrojnych na świecie dotyczyła wojen domowych. Dziś ponad 190 krajów przestrzega konwencji genewskich.
Konwencja genewska CITES zawiera załączniki I i II, które zawierają listę najbardziej zagrożonych zwierząt i roślin. Chociaż te gatunki nie są obecnie zagrożone, mogą stać się zagrożone, jeśli handel nie będzie ściśle kontrolowany. CITES zakazuje również handlu zagrożonymi roślinami i zwierzętami bez zezwolenia. Zezwolenia te muszą być wydawane przez odpowiednie władze. Certyfikaty muszą również zapewniać, że handel nie zagraża przetrwaniu gatunku w środowisku naturalnym.
Podobne tematy