Konwencja genewska zabrania deportacji jednostek, brania zakładników, tortur i wykroczeń przeciwko godności osobistej. Zakazuje ona wydawania wyroków sądowych bez przeprowadzenia sprawiedliwego procesu oraz dyskryminacji ze względu na rasę, religię lub narodowość. Konwencja genewska zakazuje między innymi zbrodni wojennych, ludobójstwa i użycia siły przeciwko ludności cywilnej. Jej wpływ na międzynarodowe prawo humanitarne jest również znaczący. Niektóre pytania pozostają jednak bez odpowiedzi.
Z radością przedstawiamy materiał, który powstał w sojuszu z osobowosc.pl
Wspólny artykuł 3
Konwencje genewskie z 1949 roku kodyfikują znaczną część prawa regulującego konflikty zbrojne i humanitarne traktowanie więźniów. Cztery konwencje zostały zrewidowane w 1949 roku i miały na celu ochronę ludności cywilnej w czasie wojny. Pierwsza Konwencja Genewska obejmuje żołnierzy walczących na polu bitwy, druga – marynarzy na morzu, a trzecia – jeńców wojennych i osoby cywilne schwytane przez wrogie wojsko. Obie te umowy zostały uchwalone w celu ochrony ludności cywilnej przed wyzyskiem i przemocą w czasie wojny.
Celem CA3 jest egzekwowanie przestrzegania podstawowych wymogów Konwencji Genewskiej w konflikcie cywilnym lub wewnętrznym. Jej naruszenia nie muszą być systemowe i oburzające, aby były zgodne z konwencją. Traktowanie zatrzymanych w konflikcie może być bezprawne, ale nie naruszałoby Konwencji Genewskiej, chyba że byłoby nakazane przez odpowiedzialne władze jako część polityki. Ponadto zarzuty złego traktowania muszą być zbadane na podstawie pisemnego rozkazu odpowiedzialnych władz.
Ochrona niekombatanckiej ludności cywilnej w konfliktach zbrojnych
Termin “niekombatant” oznacza osobę, która nie uczestniczy bezpośrednio w działaniach wojennych. Dotyczy on również personelu wojskowego, który jest chroniony przez szczególne obowiązki. Zgodnie z konwencjami genewskimi do non-combatants zalicza się wszystkich cywilów, a nie tylko bojowników. Pierwsza Konwencja Genewska zdefiniowała status cywilny w 1864 roku. Niniejszy artykuł analizuje znaczenie non-combatants we współczesnych działaniach wojennych.
Protokół dodatkowy II dotyczy statusu cywilów w konfliktach zbrojnych. Chociaż istnieją różnice między międzynarodowymi konfliktami zbrojnymi a niemiędzynarodowymi konfliktami zbrojnymi, oba traktują cywilów jako osoby cywilne. Protokół uznaje ich szczególny status i zapewnia im ochronę podczas działań wojennych. Ponadto wymaga od stron walczących dokonania rozróżnienia między walczącymi a nie walczącymi cywilami.
Aby poprawić ochronę ludności cywilnej w konfliktach zbrojnych, należy opracować nowe ramy prawne i strategie polityczne. Wspólne ramy prawne, Karta Narodów Zjednoczonych, mogą pomóc w ochronie niekombatującej ludności cywilnej w czasie wojny. Jednakże Rada Bezpieczeństwa ONZ, organizacje regionalne i wyspecjalizowane agencje muszą współpracować z państwami nad tą strategią. Asertywne strategie ochrony ludności cywilnej stanowią nową generację międzynarodowej reakcji bezpieczeństwa na kryzysy humanitarne.
Wpływ na suwerenne państwa-strony
Konwencje genewskie, znane również jako prawo humanitarne konfliktów zbrojnych, są zbiorem prawa międzynarodowego publicznego, które zapewnia podstawowe gwarancje i minimalną ochronę ofiarom wojny i naruszeń praw człowieka. Traktaty te ustanawiają standardy i kryteria traktowania jeńców wojennych, ludności cywilnej i żołnierzy niezdolnych do walki. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca zainicjował te konwencje, aby chronić żołnierzy, którzy są ranni lub w inny sposób niezdolni do walki.
Konwencja genewska uznaje, że prawo do życia dzieci jest nieodłącznym prawem człowieka i państwa muszą podjąć odpowiednie środki w celu ich ochrony. Obejmuje to zapewnienie, że dzieci są rejestrowane zaraz po urodzeniu, mają imię, obywatelstwo, a ich rodzice i opiekunowie prawni wiedzą, kim są. Konwencja wymaga również od państw wdrożenia i przestrzegania tych praw zgodnie z prawem krajowym i odpowiednimi instrumentami międzynarodowymi.
Wpływ na międzynarodowe prawo humanitarne
Konwencja genewska powołuje do życia organizację niezależną od obu stron konfliktu zbrojnego, która działa w celu zapewnienia, że osoby potrzebujące pomocy otrzymają ją. MKCK jest organizacją prywatną, która otrzymuje fundusze z dobrowolnych składek państw, społeczeństw narodowych i prywatnych darczyńców. Ta międzynarodowa organizacja humanitarna odgrywa bardzo ważną rolę w świecie i ma specjalny status obevservera w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ.
Aktorzy niepaństwowi są obecnie uważani za część zakresu konwencji genewskiej. Konwencje genewskie mają zastosowanie do podmiotów niepaństwowych w większości współczesnych konfliktów zbrojnych. W przeszłości społeczność międzynarodowa zaniedbywała rolę, jaką podmioty niepaństwowe odgrywają w interpretacji i wdrażaniu prawa humanitarnego. Jednak konflikt zbrojny może mieć długotrwały wpływ na zdrowie i dobrobyt ludności cywilnej. Z tego powodu ważne jest, aby uznać i uszanować istotną rolę, jaką mogą odegrać podmioty niepaństwowe w zapewnieniu, że prawo humanitarne jest przestrzegane i wdrażane.
Podobne tematy