Konwencja genewska dotyczy traktowania jeńców wojennych oraz podstawowych praw człowieka przysługujących jeńcom. Konwencja genewska została przyjęta przez 20 Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w 1948 roku w odpowiedzi na zapotrzebowanie społeczności międzynarodowej na humanitarne traktowanie jeńców wojennych. Konwencja ta obowiązuje do dziś. Konwencja genewska o traktowaniu jeńców wojennych jest ważnym dokumentem, który stał się uniwersalnym standardem dotyczącym jeńców wojennych. Zawiera ona wytyczne dotyczące traktowania jeńców wojennych i jest niezbędna do utrzymania pokoju i bezpieczeństwa publicznego.
Traktowanie jeńców w sposób humanitarny
Konwencje genewskie regulują sposób traktowania jeńców wojennych. Jeńcy wojenni, inaczej zwani jeńcami wojennymi, są jeńcami wroga, a ich traktowanie jest obowiązkiem rządu. Uniemożliwia to rządom przymykanie oczu na działania swoich żołnierzy i czyni je osobiście odpowiedzialnymi za ich traktowanie. Poza zapewnieniem dobra jeńców, konwencje genewskie wymagają również od rządu kraju przetrzymującego jeńców przestrzegania konwencji genewskich.
Konwencja genewska
Stosunek Stanów Zjednoczonych do konwencji genewskich stał się głównym tematem międzynarodowych komentarzy po atakach z 11 września. Rząd Stanów Zjednoczonych podjął kroki w celu zapewnienia humanitarnego traktowania więźniów. Jednak rząd musiał wziąć pod uwagę nowe wyzwania, takie jak terroryzm, który ma zasięg ogólnoświatowy i często ma bezpośrednie wsparcie państwa. Administracja Obamy przyrzekła, że zawsze będzie przestrzegać prawa, w tym konwencji genewskich.
Podstawowe prawa człowieka w odniesieniu do więźniów
Konwencja Genewska uznaje pewne podstawowe prawa człowieka w odniesieniu do więźniów. Prawa te obejmują ochronę przed torturami, egzekucją oraz okrutnym, nieludzkim lub poniżającym traktowaniem. Obejmują one prawo do życia, wolność od niewolnictwa i poddaństwa oraz ochronę przed wstecznym stosowaniem przepisów karnych. Ponadto więźniowie muszą mieć dostęp do służby zdrowia i edukacji w swoim kraju. Konwencja ta zakazuje również tortur, kar zbiorowych i przymusowej interwencji.
Jeniec wojenny wroga
Zgodnie z Konwencją Genewską jeniec wojenny wroga to osoba schwytana przez siły zbrojne. Określono to w art. 4 konwencji. Dotyczy to również załóg cywilnych statków powietrznych. Istnieją jednak pewne szczególne okoliczności, które mogą zanegować status wrogiego jeńca. Poniżej przedstawiono kilka przykładów przypadków, w których jeniec może zostać uznany za wroga. Jeśli taka sytuacja ma miejsce, do osoby pojmanej będzie miało zastosowanie prawo.
Internowanie
Zgodnie z Konwencją Genewską, Mocarstwa okupacyjne nie mogą bezterminowo zamykać osób w obozach bez procesu. Takie internowanie może być stosowane również wobec członków sił zbrojnych. Jednakże takie internowanie musi odbywać się zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym. Mocarstwo okupacyjne musi zapewnić, że internowani są traktowani w sposób humanitarny i zgodnie z ich prawami. Zgodnie z tym postanowieniem Mocarstwo okupacyjne musi zapewnić, że warunki panujące w ich obozach nie uniemożliwiają więźniom rozmowy z ich przedstawicielami.
Ograniczenie nieludzkiego traktowania
Konwencja genewska zakazuje zadawania jeńcom wojennym tortur lub innego nieludzkiego traktowania. Nielegalne jest również zmuszanie przez siły przetrzymujące do udziału w eksperymentach medycznych lub innych działaniach, które zagrażałyby ich zdrowiu. Raport analizuje definicję tortur i innego nieludzkiego traktowania oraz omawia metody przesłuchań, które były stosowane w więzieniu Abu Ghraib.
Wytyczne dotyczące zatrzymywania uprawnień
Konwencja genewska stanowi, że strona wojny musi przestrzegać zasad zatrzymywania jeńców wojennych. Wśród zasad przetrzymywania jeńców wojennych jest brak bezterminowego uwięzienia, uwięzienie jeńca poza określonym obszarem lub osadzenie jeńca wojennego w czasie trwania procesu karnego. Mocarstwa zatrzymujące powinny udostępnić w postępowaniu sądowym nazwisko jeńca wojennego i okoliczności jego śmierci.
Podobne tematy