Która konwencja genewska powinna być stosowana w przypadku wojny?

Która konwencja genewska powinna być stosowana w przypadku wojny?

Jeśli zastanawiasz się, która konwencja genewska powinna być zastosowana w przypadku wojny, powinieneś przeczytać ten artykuł. Wyjaśni on różne rodzaje wojny oraz to, w jaki sposób Konwencja Genewska może Cię chronić. Możesz również dowiedzieć się o innych konwencjach genewskich. Pierwszą z nich była Konwencja Genewska z 1919 roku o traktowaniu jeńców wojennych. Ten traktat jest najbardziej znany i przestrzegany przez wszystkie kraje. Druga i czwarta konwencja genewska zostały podpisane w 1949 roku.

Hamdan nie kwalifikuje się do ochrony na podstawie trzeciej konwencji genewskiej z 1949 r. dotyczącej traktowania jeńców wojennych

Salim Ahmed Hamdan jest obywatelem Jemenu więzionym w Zatoce Guantanamo na Kubie. Został schwytany w listopadzie 2001 r. przez siły milicji w Afganistanie i przekazany wojsku amerykańskiemu w czerwcu 2002 r. W czerwcu 2002 r. został oskarżony o spisek mający na celu popełnienie przestępstw rozpatrywanych przez komisję wojskową. W dniu 13 lipca 2004 r. złożył on pozew w Sądzie Okręgowym Stanów Zjednoczonych dla Zachodniego Dystryktu Waszyngtonu.

Sąd apelacyjny stanął po stronie rządu, stwierdzając, że konwencje nie mają zastosowania do Hamdana, ponieważ jego pojmanie nastąpiło podczas konfliktu z Al-Kaidą, która nie jest państwem-sygnatariuszem. Co więcej, wojna z Al-Kaidą jest odrębna od konfliktu z podpisującym ją Afganistanem. Dlatego też Trybunał nie musiał sięgać do tej kwestii. Trybunał zauważył jednak, że konwencje genewskie z 1949 r. mają przynajmniej jedno postanowienie, które ma zastosowanie nawet wtedy, gdy odnośny konflikt nie toczy się między państwami-sygnatariuszami.

Nie jest wysoką umawiającą się stroną Czwartej Konwencji Genewskiej z 1949 r. dotyczącej traktowania jeńców wojennych

Jako państwo-sygnatariusz tego traktatu Stany Zjednoczone zobowiązały się do przestrzegania praw jeńców wojennych. Ponadto Konwencja stanowi, że jeńcy wojenni muszą być zawsze traktowani w sposób humanitarny. Oznacza to, że mocarstwa zatrzymujące muszą powstrzymać się od bezprawnych działań, które zagrażają życiu przetrzymywanych jeńców wojennych. Na przykład jeńcy nie powinni być poddawani eksperymentom medycznym ani okaleczani fizycznie. Ponadto, ich traktowanie musi być wolne od przemocy, zastraszania i zniewag. A odwet i represje wobec jeńców wojennych są zabronione.

Strony niniejszej konwencji zobowiązują się do jej przestrzegania we wszystkich okolicznościach, w tym w konfliktach zbrojnych i w czasie wojny wypowiedzianej. Dotyczy to całkowitej lub częściowej okupacji terytorium Wysokiej Umawiającej się Strony, niezależnie od tego, czy występuje zbrojny opór. Wysoka Umawiająca się Strona Czwartej Konwencji Genewskiej z 1949 r. dotyczącej traktowania jeńców wojennych

Nie jest sygnatariuszem Protokołów dodatkowych do Czwartej Konwencji Genewskiej z 1977 r.

Stany Zjednoczone nie były pierwszym państwem, które ratyfikowało Konwencje Genewskie z 1949 r., nie ratyfikowały też Protokołów dodatkowych z 1977 r. W 1977 roku Stany Zjednoczone podpisały Konwencje, ale ratyfikacja nastąpiła dopiero w 1992 roku. W tym czasie wiele krajów, w tym Iran i Izrael, zaczęło ratyfikować konwencje, ale nie protokoły dodatkowe. Obecnie wiele krajów ratyfikowało Konwencje Genewskie z 1949 roku, ale nie Protokoły Dodatkowe z 1977 roku.

Cztery konwencje genewskie miały pierwotnie na celu ochronę żołnierzy i ludności cywilnej podczas wojny. Protokoły dodatkowe z 1949 roku zostały ratyfikowane w 1977 roku i zawierają dodatkowe zabezpieczenia dla ofiar wojny. Czwarta Konwencja Genewska z 1949 roku zawiera 159 artykułów, w tym sekcję dotyczącą ochrony ludności cywilnej. Nie zawiera jednak postanowień dotyczących sposobu prowadzenia działań wojennych.

Nie jest sygnatariuszem protokołów dodatkowych z 1977 r. do konwencji genewskiej z 1949 r.

W świetle prawa międzynarodowego konwencje genewskie są zbiorem umów regulujących sposób traktowania jeńców wojennych, ludności cywilnej i innych ofiar wojny. Traktaty te stanowią zbiór minimalnych standardów, które muszą być spełnione, aby ofiary wojny były chronione i otrzymały podstawowe gwarancje poszanowania. Konwencje genewskie to zbiór traktatów międzynarodowych, które zapewniają podstawową ochronę jeńcom wojennym, ludności cywilnej i żołnierzom niezdolnym do walki. Pierwsza konwencja została opracowana przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jako sposób ochrony rannych żołnierzy w czasie wojny.

Konwencje genewskie z 1951 roku są powszechnie obowiązujące, ale nie wszystkie państwa ratyfikowały Protokoły dodatkowe z 1977 roku. Protokoły dodatkowe z 1977 roku zostały podpisane przez 164 kraje, ale nie przez wszystkie. Należą one jednak do najbardziej uznanych instrumentów prawnych na świecie. Związek Radziecki i Stany Zjednoczone nie są sygnatariuszami żadnego z tych traktatów.

Podobne tematy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *