Artykuł 25 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka jest jednym z fundamentów naszego systemu praw człowieka. Podkreśla on społeczne i ekonomiczne prawa dla wszystkich ludzi. Określa równość praw dla dzieci urodzonych w małżeństwie i poza nim. Prawa osób starszych są również uwzględnione w tym dokumencie i stanowią podstawę obecnych wysiłków na rzecz rozwiązania tych problemów. Artykuł 25 określa również uprawnienia rządów. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję w celu wprowadzenia w życie tego dokumentu.
Artykuł 25
Jako pierwsza zasada przewodnia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (UDHR), artykuł 25 gwarantuje prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego. Zasady te obejmują również prawa ekonomiczne, społeczne i kulturalne. Prawa te obejmują prawo do odpowiedniego wyżywienia, opieki zdrowotnej i równego poziomu życia. Nikt nie może być poddany torturom, okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu, ani też niewolnictwu lub pracy przymusowej, z wyjątkiem przypadków wynikających z obowiązków społecznych lub obywatelskich. Ponadto art. 25 gwarantuje wszystkim równość wobec prawa, niezależnie od płci, pochodzenia etnicznego, religii czy statusu społecznego lub ekonomicznego.
Oprócz ochrony praw indywidualnych, artykuł ten zapewnia, że Państwa Strony podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia pełnej realizacji praw dzieci. Muszą one zapewnić, aby dzieci zostały uznane za uchodźców, jak również ich rodzice lub wszelkie inne osoby, które im towarzyszą, oraz aby zapewniono im odpowiednią ochronę i pomoc humanitarną. Ponadto muszą zapewnić dzieciom wszystkie prawa i przywileje określone w niniejszej konwencji.
Artykuł nakreśla również prawo do wypoczynku i czasu wolnego. Artykuł ten porusza również kwestię prawa do okresowych urlopów z wynagrodzeniem, które jest związane z prawem do samorozwoju. Dodatkowo nakreśla zagrożenia wynikające z nadmiernego czasu pracy oraz korzyści wynikające z korzystania z czasu wolnego. Artykuł ten porusza również kwestię prawa do edukacji i wypoczynku. Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka wymagają od firm poszanowania prawa do wypoczynku. Powinny one również brać pod uwagę potrzeby pracowników, którzy pracują przez długie godziny.
Implementacja
Implementacja praw człowieka jest obowiązkiem każdego państwa, a społeczność międzynarodowa powinna zapewnić, że każde państwo wdraża zasady i standardy określone w Konwencji. W szczególności państwa powinny stworzyć skuteczne mechanizmy zadośćuczynienia za naruszenia praw człowieka. Powinny one obejmować niezależne sądownictwo, solidny system egzekwowania prawa oraz dobrze funkcjonujący zawód prawnika. Ponadto państwa muszą zapewnić, że informacje na temat praw człowieka są szeroko dostępne, a informacje te powinny być w formie zrozumiałej dla każdego.
Prawo do żywności odnosi się do prawa do odpowiedniej żywności. Choć prawo to nie jest prawem do bezpłatnej żywności, należy pamiętać, że jest ona podstawowym warunkiem odpowiedniego poziomu życia. Rządy nie powinny utrudniać dostępu do odpowiedniej żywności, w tym poprzez przymusowe wysiedlanie ludzi z ich ziemi lub niszczenie upraw. Ponadto, rządy muszą zapewnić, że działalność sektora prywatnego nie narusza tego prawa. Na przykład usługi wodne świadczone przez prywatne firmy nie mogą naruszać prawa wszystkich jednostek do odpowiedniego dostępu do bezpiecznej wody.
Światowa Konferencja Praw Człowieka wyraża konsternację z powodu systematycznych naruszeń praw człowieka i zdecydowanie potępia sytuacje, które stanowią poważne przeszkody dla pełnego korzystania z tych praw. Do takich naruszeń należą tortury, arbitralne zatrzymania i wszelkie formy rasizmu. Inne poważne przeszkody w korzystaniu z praw człowieka to obca okupacja, nietolerancja religijna, terroryzm i brak rządów prawa. Światowa Konferencja Praw Człowieka powtarza, że rządy muszą przyjąć zasady uniwersalności, obiektywności i nieselektywności w zakresie praw człowieka.
Intersekcjonalność
Badanie intersekcjonalności w prawach człowieka 25 ujawnia, że zajęcie się niesprawiedliwością społeczną wymaga bardziej holistycznego podejścia do problemu. Zamiast skupiać się na pojedynczym atrybucie społecznym, intersekcjonalność zapewnia precyzyjny wgląd w doświadczenia osób dotkniętych różnymi problemami. Dzięki niej polityki i programy mogą skupić się na właściwych rzeczach dla właściwych osób. Ponadto zapewnia prosty, kompleksowy sposób oceny ich wpływu. Badania nad intersekcjonalnością są bardzo wartościowe i mają duży potencjał.
Termin “intersekcjonalność” odnosi się do wzajemnych powiązań między różnymi cechami osobistymi i tożsamościami. Według Europejskiego Instytutu ds. Równości Płci dyskryminacja intersekcjonalna to każda forma dyskryminacji, która opiera się na kombinacji cech, w tym płci, rasy lub pochodzenia społeczno-ekonomicznego. Na przykład dyskryminacja rasowa jest ściśle związana z dyskryminacją ze względu na płeć. Połączenie tych czynników może skutkować wysokim poziomem niekorzystnej sytuacji dla wrażliwych populacji.
Koncepcja intersekcjonalności w prawach człowieka dopiero niedawno zyskała uznanie w tej dziedzinie. Czwarta fala feminizmu przyjęła tę koncepcję, a Internet uczynił ją bardziej dostępną niż kiedykolwiek. To sprawiło, że intersekcjonalność stała się bardziej widoczna i coraz częściej staje się normatywną ramą dla różnorodnych spraw. Ważne jest, aby pamiętać o intersekcjonalności podczas badania praw człowieka i ich skutków. Książka przedstawia praktyczne przykłady intersekcjonalności w prawach człowieka 25 i nakreśla, jak koncepcja ta może być wykorzystana do orędownictwa na rzecz praw człowieka.
Uprawnienia
Projekt konstytucji przedstawiony przez prezydenta Sudanu Saieda, który ma zostać zatwierdzony przez naród 30 czerwca 2022 roku, konsoliduje uprawnienia prezydentury. Konstytucja, opracowana w tajnym procesie przy minimalnych konsultacjach ze społeczeństwem obywatelskim, osłabiłaby niezależność sądów, przyznałaby prezydentowi nieograniczony stan wyjątkowy i ograniczyłaby prawa człowieka z niejasnych powodów religijnych. Stanowi ona również podstawę do gruntownej zmiany prawa międzynarodowego.
Odpowiedzialność
Niniejszy raport określa zasady i praktyki stanowiące “dobre praktyki” w zakresie wdrażania praw człowieka. Skupia się on na ochronie, promocji i wypełnianiu praw człowieka i ma znaczenie dla wszystkich poziomów zarządzania. Te zasady i praktyki nie są takie same we wszystkich państwach członkowskich. Mają jednak pewne wspólne aspekty ogólne, w tym znaczenie dobrobytu grup marginalizowanych. Stanowią one ramy dla działań rządu, które są zarówno przejrzyste, jak i niedyskryminujące.
Odpowiedzialność za ochronę i wypełnianie praw człowieka obejmuje ustanowienie i utrzymanie systemów niezbędnych do osiągnięcia i korzystania z tych praw. Do takich systemów należą systemy prawne, wyborcze i społeczne. Są to często główne zadania władz lokalnych i regionalnych. Służby te stanowią platformę dla przywódców politycznych do dyskusji na temat praw człowieka, ponieważ są one niezbędne do ich ochrony. Oprócz ochrony tych praw, władze te muszą również promować rozwój gospodarczy i stabilność społeczną.
Chociaż wiele podmiotów praw jest narażonych na nadużycia, władze mają obowiązek je chronić. W wielu przypadkach oznacza to ochronę jednostek przed przemocą domową. Odpowiedzialność ta wykracza poza zapewnienie ochrony jednostek, a ochrona jednostki w zaciszu jej domu może być trudniejsza. W związku z tym ważne jest opracowanie innowacyjnych środków ochrony ofiar przemocy domowej. Kluczowym punktem ogólnym służącym ochronie jednostek jest możliwość kontaktu z władzami. Rolą biur praw człowieka jest również pełnienie funkcji punktów kontaktowych dla różnych podmiotów.
Plan działania
UE przyjęła plan działania na rzecz praw człowieka i demokracji, który obejmuje 97 działań w 36 działach. Plan został przygotowany z pomocą Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i obejmuje zaangażowanie państw członkowskich UE, posłów do PE i organizacji pozarządowych. Plan działania obejmuje lata do 31 grudnia 2014 roku, a UE jest zobowiązana do corocznego raportowania o poczynionych postępach. UE powinna zapewnić wszystkim zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia uwag na temat planu.
W pierwszym etapie Komisja i wysoki przedstawiciel przedstawiają wniosek dotyczący decyzji Rady. We wniosku zachęca się Radę Europejską do przyjęcia planu działania kwalifikowaną większością głosów, uznając jego strategiczne znaczenie. Wniosek ma również na celu wzmocnienie polityki zagranicznej UE poprzez uczynienie decyzji dotyczących realizacji planu działania bardziej demokratycznymi i skutecznymi. Ma on również na celu poprawę współpracy z organizacjami spoza UE, wzmocnienie praw człowieka i wspieranie demokracji.
Ponadto UE powinna wzmocnić swoją politykę należytej staranności w zakresie praw człowieka. UE musi podjąć działania zapobiegające łamaniu praw człowieka w łańcuchach dostaw i na rynku wewnętrznym. Powinna również wprowadzić europejską dyrektywę w sprawie należytej staranności w zakresie praw człowieka. Pomoże to przedsiębiorstwom w wypełnianiu zobowiązań UE w zakresie praw człowieka. Ponadto ETUC wzywa Komisję do przedstawienia dyrektywy w sprawie odpowiedzialnych praktyk biznesowych w UE. Dyrektywa ta pomoże zapewnić odpowiedzialne prowadzenie działalności gospodarczej i promować odpowiedzialne praktyki biznesowe.
Podobne tematy