Ewolucja praw człowieka

Ewolucja praw człowieka

Ewolucja praw człowieka to aktualna i fascynująca relacja z pierwszej ręki prawnika i działacza politycznego walczącego z łamaniem praw człowieka. Mendez, który jest obecnie specjalnym sprawozdawcą ONZ ds. tortur i byłym przewodniczącym Międzynarodowej Rady Związków Zawodowych, spędził kilkadziesiąt lat na obronie praw słabszych grup i społeczności. W tej książce oferuje praktyczne zalecenia polityczne w celu ochrony praw człowieka na całym świecie.

Trzecia generacja praw człowieka

Trzecia generacja praw człowieka odnosi się do nowego zbioru praw człowieka, który opiera się na ewoluujących ideach dotyczących godności ludzkiej oraz nowych zagrożeniach i możliwościach. Nowa generacja praw jest zwieńczeniem dziesięcioleci debat i prac. Pierwsza generacja praw człowieka skupiała się na ochronie praw indywidualnych, natomiast trzecia generacja stara się włączyć nowe koncepcje do definicji praw człowieka.

Generacje praw człowieka Vasaka zostały wprowadzone ponad czterdzieści lat temu i są aktualne do dziś. Od zakończenia zimnej wojny wyłonił się nowy porządek świata i pojawiły się nowe wyzwania, w tym demokratyzacja i nieliberalizm. Nowe wyzwania i priorytety wciąż wpływają na międzynarodowy i krajowy dyskurs dotyczący praw człowieka. Terroryzm i migracja to tylko dwa przykłady pojawiających się pilnych kwestii. Pokolenia Vasaka pozostały aktualne, ale istnieją pewne krytyczne aspekty, którymi należy się zająć.

Trzecia Generacja Praw Człowieka opiera się na koncepcji solidarności. Podkreśla raczej zbiorowe prawa społeczeństwa i ludzi niż prawa indywidualne. Prawa te były w dużej mierze oporne podczas zimnej wojny, ponieważ uznano je za socjalistyczne. Ta generacja praw jest zawarta w Międzynarodowym Pakcie Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych (ICESCR) i artykułach od 22 do 27 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (UDHR).

Trzecia Generacja Praw Człowieka obejmuje zróżnicowany zestaw praw. Chociaż definicja tych praw może zmieniać się w czasie, niektóre podstawowe aspekty pozostały niezmienne, jak np. prawo do swobody poruszania się. Zasady te stanowią jednak fundament międzynarodowych praw człowieka. Jeśli grupa posiada dane prawo i podlega międzynarodowej jurysdykcji, prawdopodobnie zostanie jej zapewniona międzynarodowa ochrona.

Trzecia generacja praw człowieka stała się powszechnie używanym zwrotem w dyskusjach o prawach człowieka. Jego początki sięgają Rewolucji Francuskiej, kiedy to po raz pierwszy wprowadzono pojęcie trzech generacji. Pierwsza generacja to prawa obywatelskie i polityczne. Druga generacja skupia się na prawach ekonomicznych, społecznych i kulturalnych. Trzecia generacja obejmuje prawa solidarności.

Wpływ warunków regionalnych na kalkulacje instrumentalne aktorów państwowych

Wpływ warunków regionalnych na kalkulacje instrumentalne aktorów państwowych w ewolucji praw człowieka jest ważnym tematem w międzynarodowym zarządzaniu prawami człowieka. Podczas gdy wiele badań poświęcono roli Organizacji Narodów Zjednoczonych w promocji praw człowieka, praca organizacji regionalnych dopiero zaczyna być dogłębnie badana. Niniejszy artykuł porównuje regionalne instrumenty praw człowieka i bada ich ewolucję, skupiając się na Afryce. Stwierdza, że na różnice między instrumentami praw człowieka poszczególnych państw wpływa szereg czynników, w tym warunki krajowe i regionalne, obawy kulturowe i czynniki międzynarodowe.

W ostatnich latach uczeni skupili uwagę na roli państw represyjnych w ewolucji reżimów praw człowieka. Ich badania doprowadziły do różnych wniosków, ale jednym z najbardziej uderzających było to, że państwa represyjne często uczestniczą w reżimach praw człowieka. W rzeczywistości wiele państw represyjnych jest uznawanych w głównych międzynarodowych traktatach prawnych, nawet jeśli popełniają one zbrodnie.

W niektórych krajach COVID-19 rozprzestrzenia się na regiony o niskiej gęstości zaludnienia. Wskaźniki zgonów są najwyższe w biednych dzielnicach i regionach o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. W tych regionach państwo reaguje poprzez ukierunkowanie konkretnych środków, które dotyczą problemów regionalnych. Takie podejście może być naturalne w krajach federacyjnych, gdzie zdecentralizowane obowiązki w zakresie ochrony zdrowia spoczywają na samorządach lokalnych, ale coraz częściej obserwuje się je również w krajach unitarnych.

Pomimo tej rosnącej zbieżności, nadal istnieją podstawowe różnice. Społeczność praw człowieka pozostaje nieufna wobec tej nowej sprawy promowania demokracji. Obawiają się, że może być ona motywowana ideologicznie i służyć interesom dalekim od rozwoju. Ponadto niechętnie odnoszą się do pomocy w rządzeniu, która często wiąże się z bezkrytycznym partnerstwem z niewłaściwymi rządami.

W innych krajach rządy chętniej ratyfikują traktaty ONZ, w których stawką są prawa obywatelskie i polityczne ich obywateli. Jednak w wielu przypadkach nie chcą tego robić, ponieważ obawiają się utraty suwerenności. Dlatego szukają legitymizacji poprzez fora międzynarodowe, takie jak MTK.

Jednak nowe pole badawcze dotyczące instrumentalnego przypadku nie jest dobrze rozwinięte i istnieją wyzwania związane z destylacją jego ustaleń do poziomu istotnego dla polityki. Wśród praktyków panuje endemiczna nieprecyzyjność pojęciowa. Uniemożliwia to klasyfikację interwencji według ich wpływu na wyniki rozwoju.

Taking a Stand: The Evolution of Human Rights

Chociaż koncepcja praw człowieka jest złożonym i trudnym do rozwiązania zagadnieniem, podstawową ideą jest to, że nikomu nie powinno się odmawiać ich praw. Rażące naruszenia praw człowieka, takie jak tortury, nigdy nie powinny być dozwolone. Czołowe kraje rozwijające się opowiadały się za zarówno konfrontacyjnym, jak i kooperacyjnym podejściem do kwestii praw człowieka. W rzeczywistości kraje te stanowią obecnie większość członków Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Trzecia generacja praw człowieka opiera się na poczuciu solidarności i obejmuje zbiorowe prawa jednostek i społeczeństw. W przeszłości prawa człowieka były tłumione przez konflikty, skrajne ubóstwo, katastrofy ekologiczne i wojny. W Trzeciej Generacji prawa człowieka mają zapewnić sprawiedliwe funkcjonowanie społeczeństw w krajach rozwijających się.

Realizacja tego celu wymaga współpracy rządów krajowych i organizacji międzynarodowych. Niestety, z powodu braku współpracy, polityka ta staje się coraz bardziej fragmentaryczna. Powstrzymanie masowych nadużyć i tortur wymaga woli politycznej, solidarności organizacji praw człowieka oraz odwagi w ujawnianiu okrucieństw.

Ewolucja praw człowieka rozpoczęła się w 1948 roku od Scopes Trial, sprawy przeciwko zakazowi nauczania ewolucji przez stan Tennessee. Scopes zakwestionował zakaz w swojej klasie, a stan Tennessee naciskał na niego w sprawie jego wolności akademickiej. Sprawa, prowadzona przez znanego adwokata Clarence’a Darrowa, trafiła na pierwsze strony gazet i pomogła przekonać opinię publiczną, że wolność akademicka powinna być chroniona.

Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (UDHR) określa 30 podstawowych praw. Prawa te obejmują wolność słowa, prawo do edukacji i prawo do azylu. Prawa te są uniwersalne i opierają się na woli ludzi. Ponadto obejmują one również prawa obywatelskie, ekonomiczne, społeczne i kulturalne.

Prawa człowieka mają fundamentalne znaczenie dla jakości życia i dobrobytu jednostek. Książka przedstawia walki różnych ruchów politycznych o zabezpieczenie praw człowieka. Omawia również brak instytucjonalnej zdolności do zajęcia się naruszeniami praw człowieka w krajach rozwijających się oraz sukcesy i porażki zachodnioeuropejskich i amerykańskich decydentów. Pomimo tych niepowodzeń, książka kończy się serią zaleceń politycznych dla społeczności międzynarodowej. Jednym z tych zaleceń jest wzmocnienie bezpieczeństwa prawnego i państwowego.

Wpływ międzynarodowych nacisków na instrumenty prawne chroniące prawa człowieka

W ostatnich latach nasiliły się międzynarodowe naciski na instrumenty prawne chroniące prawa człowieka. Na przykład ONZ i inne organy ONZ naciskały na wzmocnienie norm dotyczących interwencji humanitarnej, zwłaszcza przeciwko trwającym okrucieństwom, w państwach. Społeczność międzynarodowa zareagowała, rozwijając koncepcję “odpowiedzialności za ochronę” i przekształcając debatę o interwencji humanitarnej w kategoriach suwerenności państwowej. Kiedy państwo nie potrafiło ochronić swoich obywateli, społeczność międzynarodowa miała obowiązek interweniować.

Chociaż w ostatnich latach wzrosły międzynarodowe naciski na prawa człowieka, nie ma konsensusu co do ich wdrażania. Podczas gdy UNHRC pozostała podstawowym mechanizmem ochrony praw człowieka, organizacje regionalne odgrywają coraz większą rolę w posuwaniu sprawy do przodu. Grupy te służą jako pierwsza linia obrony i są w stanie lepiej zająć się kwestiami praw specyficznymi dla danego regionu. Rzeczywiście, Karta Narodów Zjednoczonych wyraźnie wymienia regionalne rozwiązywanie sporów jako ważny mechanizm ochrony praw człowieka.

Podczas gdy organy międzynarodowe zazwyczaj nie są skuteczne w egzekwowaniu swoich celów, często mają pozytywny wpływ na rozwój praw człowieka. Nagłaśniając przypadki nadużyć, mogą zmieniać zachowania rządów, a także odstraszać innych od popełniania takich czynów. Na przykład w 2009 roku Stany Zjednoczone, w odpowiedzi na presję międzynarodową, przeprowadziły gruntowne reformy. Choć zaowocowało to znaczną poprawą sytuacji w zakresie praw człowieka, postęp w tych dziedzinach pozostaje ograniczony.

Na przestrzeni lat międzynarodowe traktaty dotyczące praw człowieka ewoluowały i stawały się bardziej skoncentrowane i wyspecjalizowane w odniesieniu do grup społecznych. Coraz więcej uwagi poświęcano takim kwestiom jak dyskryminacja rasowa, tortury i podstawowe wolności. Ponadto organy egzekwujące prawa mniejszości i kobiet stale się rozszerzają i rozwijają.

Oprócz agend ONZ, organizacje regionalne, takie jak Unia Afrykańska i Liga Arabska, zwiększyły swoje wysiłki na rzecz promocji praw człowieka. Na przykład Liga Arabska, która kiedyś była znana jako blok antykolonialny, ostatnio poparła działania ONZ przeciwko Syrii i wsparła swoje państwa członkowskie w potępieniu przemocy w Libii. Jej rolą jest zapewnienie moralnego głosu, który może pomóc państwom w przestrzeganiu ochrony praw człowieka.

Podobne tematy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *