Co to jest Konwencja Genewska? Jaka jest jej historia? I jak często jest aktualizowana? Dowiedz się w tym artykule! Ten artykuł omawia artykuły 1 i 2 Konwencji Genewskiej z 1864 roku, jak również Protokoły Dodatkowe z 1949 roku. Przeczytaj również Artykuł 5, aby dowiedzieć się więcej o tych traktatach. I pamiętaj: pokój nie jest pojęciem statycznym. Możesz coś zmienić i sprawić, by pokój stał się rzeczywistością! Stosując się do tych wskazówek, możesz sprawić, że pokój stanie się rzeczywistością!
Artykuł 1 Konwencji Genewskiej z 1864 roku
Pierwsza Konwencja Genewska, która weszła w życie w 1864 roku, została zainicjowana przez Szwajcara Henri Dunanta w odpowiedzi na leczenie rannych żołnierzy w bitwie pod Solferino. Konwencja składa się z dziesięciu artykułów i ma na celu poprawę traktowania personelu wojskowego na polach bitew. Pierwotnie podpisana przez jedenaście państw europejskich, konwencja zyskała później poparcie 138 narodów. Stanowi ona początek międzynarodowego prawa humanitarnego.
Artykuł 4 protokołów dodatkowych z 1949 roku
Niniejsza konwencja ma zastosowanie do całej ludności terytorium okupowanego przez siły zbrojne, w tym do ludności cywilnej. Nie ma etapu “pośredniego” między inwazją a ustanowieniem stabilnego reżimu okupacji. Nawet patrole na terytorium wroga muszą przestrzegać konwencji w postępowaniu z ludnością cywilną. Ponadto, jakiekolwiek wycofanie wojsk byłoby naruszeniem art. 49. Wreszcie art. 49 zakazuje wszelkich deportacji lub przymusowych transferów ludności cywilnej z terytorium okupowanego.
Artykuł 5 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Konwencje genewskie z 1949 r. określały zasady zaangażowania w konflikt zbrojny. Zasady te miały zastosowanie do wszystkich uczestników walk, w tym cudzoziemców, i zapewniały ochronę i pomoc ludności cywilnej w takich konfliktach. Nie były one jednak doskonałe. W okresie po zimnej wojnie charakter konfliktów zbrojnych uległ znacznej zmianie, większość konfliktów zbrojnych przekształciła się w wewnętrzne wojny domowe, stały się bardziej asymetryczne i pochłaniały więcej ofiar niż ich poprzednicy. Ponadto te nowe traktaty międzynarodowe ustanowiły również charakterystyczny symbol – Czerwony Kryształ. Godło to ma taki sam status międzynarodowy jak Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc.
Artykuł 6 protokołów dodatkowych z 1949 roku
Najważniejsza część konwencji z 1949 roku wiąże się z zapobieganiem torturom, zabijaniu i nieludzkiemu traktowaniu osób znajdujących się w rękach wroga. Zakazuje również bezprawnych czynów popełnianych przez mocarstwa zatrzymujące, które zagrażają życiu osób zatrzymanych. Dodatkowo zabrania brania zakładników oraz przeprowadzania eksperymentów medycznych lub naukowych na jeńcach wojennych. Ponadto Konwencja zapewnia prawa cywilnym internowanym i określa sposób ich traktowania. Protokoły dodatkowe do Konwencji Genewskiej z 1949 roku zawierają wzory umów szpitalnych i stref bezpieczeństwa oraz wzory kart.
Artykuł 7 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Protokoły dodatkowe do Konwencji Genewskiej z 1949 r. zakazują stosowania tortur oraz innego okrutnego i poniżającego traktowania jeńców wojennych, w tym wziętych jako zakładnicy. Konwencja zakazuje również deportacji jeńców oraz stosowania kar zbiorowych. Konwencja zakazuje również stosowania tortur w celu wydobycia informacji od więźniów lub ich zatrzymania. Artykuł ten zakazuje również stosowania wyroków sądowych bez należytego procesu. Protokoły dodatkowe z 1949 r. chronią między innymi ludność cywilną podczas konfliktu.
Artykuł 8 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Protokół wchodzi w życie po upływie sześciu miesięcy od podpisania odpowiednich dokumentów, chyba że strony postanowią inaczej. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do podania protokołu do wiadomości sił zbrojnych i ludności cywilnej, stosownie do okoliczności. Protokół jest otwarty do przystąpienia przez każdą ze stron konwencji genewskich. Wchodzi on w życie sześć miesięcy po złożeniu u depozytariusza dwóch dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.
Artykuł 9 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Trzecia Konwencja Genewska zawiera zasady traktowania jeńców wojennych. Konwencja ma zastosowanie do członków sił zbrojnych, milicji, bojowników ochotników oraz osób cywilnych udzielających wsparcia wojsku. Osoby niebędące żołnierzami mogą być traktowane humanitarnie i nie powinny być poddawane okrutnemu traktowaniu. Oprócz zapewnienia humanitarnego traktowania więźniów, Konwencja ta chroni ludność cywilną przed torturami i morderstwami.
Artykuł 10 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Protokoły dodatkowe do Konwencji Genewskiej z 1949 r., zwane również czwartym protokołem dodatkowym, stanowią zbiór zasad dotyczących traktowania ofiar wojny i konfliktów zbrojnych. Uaktualniają one konwencje haskie z 1899 i 1907 roku i są wiążące dla wszystkich państw-sygnatariuszy. Traktaty te zostały przyjęte w 1949 roku i są cennym źródłem informacji dla regionów rozdartych wojną. To, czy konflikt jest międzynarodowy czy krajowy, jest kwestią skomplikowaną, ale prawa ofiar konfliktów zbrojnych są chronione.
Artykuł 11 protokołów dodatkowych z 1949 r.
Protokół jest szeroko rozpowszechniany i otwarty do podpisu przez strony konwencji. Pozostaje on otwarty przez 12 miesięcy od daty podpisania. Dokumenty ratyfikacyjne składa się u depozytariusza konwencji. Każda Strona Konwencji może przystąpić do Protokołu. Protokół stosuje się od chwili ratyfikacji do chwili przystąpienia.
Podobne tematy