Czy wiesz, kiedy została ustanowiona konwencja genewska? Jest kilka odpowiedzi. Są trzy różne daty, 1864 i 1949. Jednak niektórzy nadal nie są pewni. Pierwsza konwencja odbyła się w 1864 roku, natomiast druga w 1907 roku. Oto kilka najważniejszych dat dotyczących Konwencji Genewskiej. Kiedy znasz daty, możesz lepiej zrozumieć znaczenie Konwencji Genewskiej. W przeszłości tylko jeńcy wojenni byli chronieni na mocy Konwencji Genewskich. Teraz ochrona ta obejmuje również osoby cywilne nie biorące udziału w walkach.
Z przyjemnością dzielimy się materiałem, który powstał dzięki współpracy z 4stronypiwa.pl
1864
Konwencja genewska, czyli protokół pierwszej konferencji genewskiej, ustanowiła kodeks postępowania w czasie wojny. Dokument ten został podpisany przez wszystkie narody walczące w II wojnie światowej i był kluczowym elementem zakończenia konfliktu. Pierwszy protokół, z 1864 roku, w szczególności zabraniał używania broni na polu walki. Traktat ten zabraniał również używania broni przeciwko personelowi medycznemu, obiektom i sprzętowi. Aby egzekwować te zasady, cały personel medyczny nosił emblemat czerwonego krzyża. Czerwony krzyż był także standardowym emblematem amerykańskiego personelu medycznego, noszonym na hełmach i opaskach.
1949
Konwencje genewskie z 1949 r. to kompleksowy zbiór zasad humanitarnych regulujących kwestie związane z wojną. Te instrumenty prawa międzynarodowego zostały sformułowane w celu ochrony ludności cywilnej podczas konfliktów zbrojnych oraz poprawy warunków rannych, chorych lub rozbitków. Mają one zastosowanie do wszystkich stron, bez względu na rasę, płeć, pochodzenie narodowe lub inne podobne kryterium. Strony powinny dążyć do wprowadzenia w życie pozostałych części konwencji.
1906
Konwencje genewskie z 1949 r. zastąpiły konwencje haskie z 1899 r. jako ostateczne trybunały dla międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Konwencje z 1949 r. uaktualniają te prawa, aby odzwierciedlić zmieniający się charakter współczesnych konfliktów zbrojnych, w tym fakt, że większość konfliktów zbrojnych dotyczy obecnie wewnętrznych wojen domowych i ma wysoką liczbę ofiar cywilnych. Konwencje Genewskie z 1949 roku formalnie kodyfikują te zasady i czynią je wiążącymi dla wszystkich państw. Mimo to są one często ignorowane i powoływane tylko wtedy, gdy kraj jest zaangażowany w wojnę lub konflikt.
1907
Konwencje haskie z 1899 i 1907 roku były międzynarodowymi traktatami wynegocjowanymi podczas konferencji pokojowych w Holandii. Określały one prawo wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz powołały stały Trybunał Arbitrażowy do rozstrzygania spraw dotyczących zbrodni wojennych. Zakazały także stosowania na wojnie nowoczesnych technologii, takich jak broń chemiczna i pociski z pustymi otworami. Ustanowiły także prawo państw neutralnych do obrony przed agresją. Autorem konwencji haskiej i genewskiej był rosyjski minister spraw zagranicznych Michaił Nikołajewicz Murawjow.
1870
Konwencja genewska, ustanowiona w 1870 roku, jest traktatem i umową międzynarodową, która określa standardy ochrony ludności cywilnej w konfliktach zbrojnych. Do państw sygnatariuszy konwencji należą Stany Zjednoczone, Belgia, Dania, Francja, Włochy, Holandia i Portugalia. Konwencja genewska zawiera 10 artykułów, m.in. o prawach ludności cywilnej i ochronie rannych. Uznaje również symbol czerwonego krzyża. Należy pamiętać, że konwencja nie ma zastosowania do wszystkich konfliktów zbrojnych.
1871
Konwencja genewska to międzynarodowy traktat, który ustanowił pewne zasady postępowania podczas wojny. Narody sygnatariusze są związane tymi zasadami. W konfliktach zbrojnych zabraniają one deportacji osób, tortur i innych form znęcania się. Konwencja zakazuje również stosowania kar zbiorowych i wykroczeń przeciwko godności osobistej. Zakazuje również wydawania wyroków sądowych bez należytego procesu oraz dyskryminacji ze względu na rasę, religię, narodowość lub inne czynniki.
1870-1871
Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 r. Barton zgłosiła się na ochotnika do Niemieckiego Czerwonego Krzyża i Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. Zainspirowała ją do tego jej pracodawczyni, córka kajzera Wilhelma I, znana filantropka. Filantropka była również znaną orędowniczką udziału kobiet w pomocy przy katastrofach i w szkołach pielęgniarskich. Jej przyjaźń z Bartonem nie tylko zmieniła życie, ale i wpłynęła na nie.
Podobne tematy