Jest wiele pytań dotyczących tego, kto Rada Praw Człowieka? Czym zajmują się członkowie Rady Praw Człowieka i jak dostępne są ich panele? Czytaj dalej, aby się dowiedzieć. Rada Praw Człowieka składa się z państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pracuje ona nad tym, aby każdy, niezależnie od narodowości, miał dostęp do równego traktowania. Ten artykuł ma na celu odpowiedzieć na te pytania. Ma na celu wyjaśnienie celu organizacji, członków i struktury panelu.
Prezentujemy Państwu treść opracowaną z udziałem kasyna.net
Państwa członkowskie ONZ
Rada Praw Człowieka zbiera się co najmniej raz w roku, aby zająć się poważnymi naruszeniami praw człowieka. Może zwoływać sesje specjalne, jeśli zażąda tego jedna trzecia państw członkowskich. Sesje specjalne dotyczą konkretnych przypadków i są bardziej ograniczone niż sesje zwykłe. Komisje śledcze mają uprawnienia do szybkiego dokumentowania ofiar i rozpoczynają proces rozliczania, gdy władze krajowe nie chcą lub nie mogą tego zrobić. Ponadto mogą podejmować niezależne działania, gdy ich mandat jest ograniczony.
Rada Praw Człowieka składa się z 47 państw członkowskich. Jej członkowie są wybierani co trzy lata i nie mogą być ponownie wybrani, chyba że naruszają standardy praw człowieka pozostałych 46 państw członkowskich. Podczas ostatniego spotkania Zgromadzenie wybrało 18 nowych członków, zastępując ośmiu ustępujących. Nowo wybrane państwa to: Argentyna, Bangladesz, Bhutan, Kambodża, Czechy, Erytrea, Iran, Indie, Filipiny i Togo.
Rada Praw Człowieka została utworzona na mocy rezolucji 60/251 Zgromadzenia Ogólnego ONZ w 2006 roku. Zastąpiła ona Komisję Praw Człowieka, która działała w latach 1946-2006.
Na ostatnim posiedzeniu Rady Praw Człowieka przyjęto nowe, ważne standardy monitorowania i normy. Normy te obejmują wolność zrzeszania się, SOGI, nietolerancję religijną i wolność słowa. Ponadto UNHRC powołała niezależnego eksperta, który ma ocenić status praw LBGT i przedstawić raporty Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ. Ponadto decyzja Rady w sprawie ofensywy wojskowej Izraela w Strefie Gazy jest znaczącym wydarzeniem dla praw człowieka.
Posłowie HR mają jednak stale niższe wyniki w zakresie praw człowieka niż inni członkowie ONZ. Ich wynik w zakresie praw człowieka wynosi 0,45, w porównaniu z 0,92 dla innych członków ONZ. Dlatego też członkowie Kadry nie mogą zniwelować tej różnicy, nie kwestionując swoich wyborów. Ta luka będzie się tylko powiększać, chyba że członkowie HR będą chcieli walczyć o te same stanowiska, co inni członkowie ONZ. A żeby to zrobić, członkowie HR muszą ponownie wystartować w wyborach.
Członkowie Rady Praw Człowieka
Chociaż istnieje wiele powodów, aby zdegradować Filipiny do najniższego szczebla Rady Praw Człowieka, druga kadencja administracji Duterte na Filipinach była postrzegana jako windykacja reżimu Duterte. Filipiny dopuściły się tysięcy pozasądowych zabójstw i mają słabe wyniki w zakresie praw człowieka. Bangladesz, Pakistan i Ukraina również wykazywały niepokojący wzorzec łamania praw człowieka.
Dziewiąty przewodniczący Rady Praw Człowieka, Joachim Rucker, zapowiedział całoroczne wysiłki na rzecz poprawy efektywności Rady. W swoim oświadczeniu prezydenckim w sprawie zwiększenia skuteczności Rady Praw Człowieka podkreślił znaczenie rocznego kalendarza rezolucji tematycznych i położył podwaliny pod przyszłe dyskusje na temat funkcjonowania Rady. Do najważniejszych osiągnięć oświadczenia prezydenckiego należy poprawa przejrzystości i przewidywalności Rady, a także restrukturyzacja rocznych programów pracy.
Administracja Busha, która dążyła do skurczenia Rady i uczynienia jej bardziej inkluzywną, zdecydowała się na te cele. W końcu dała głos krajom skłonnym do manipulowania zasadami w celu potępienia Izraela i zmniejszenia kontroli nad innymi rażącymi nadużyciami. Pomimo bojkotu Rady Praw Człowieka przez Stany Zjednoczone, prezydent Biden zobowiązał się do wspierania globalnej polityki praw człowieka. W związku z tym zaangażowanie w Radę Praw Człowieka jest kolejnym sposobem na zwiększenie wpływu USA na międzynarodową politykę praw człowieka.
Rada Praw Człowieka będzie składać się z piętnastu członków. Osoby te zostaną wybrane przez większość państw członkowskich Zgromadzenia Ogólnego. Ich kadencja w Radzie Praw Człowieka będzie trwała trzy lata, a po dwóch kolejnych kadencjach nie będą mogli być natychmiast ponownie wybrani. Rada Praw Człowieka będzie nadal ważną instytucją chroniącą prawa człowieka. Jej członkowie będą chronić prawa każdej jednostki na naszej planecie.
Funkcje Rady Praw Człowieka
Rada Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych jest wielostronnym organem, składającym się z państw i podmiotów niepaństwowych, który promuje poszanowanie praw człowieka i ochronę podstawowych wolności. Rada pełni szereg funkcji, w tym stanowi forum dialogu między państwami członkowskimi. Jej członkowie wydają również rezolucje wzywające do konkretnych działań i przestrzegania określonych zasad. Ponadto Rada tworzy i utrzymuje mechanizmy monitorowania kwestii budzących niepokój. Ustanowiła i odnowiła mandaty różnych “specjalnych procedur” lub niezależnych ekspertów, którzy monitorują prawa człowieka wokół tematów priorytetowych. Ponadto Rada Praw Człowieka nadzoruje powszechny przegląd okresowy, w ramach którego dokonuje się przeglądu praw człowieka we wszystkich państwach członkowskich ONZ.
Rada otrzymuje i rozpatruje skargi dotyczące systematycznych naruszeń praw człowieka. Grupa robocza ds. komunikatów rozpatruje te skargi i przekazuje je grupie roboczej ds. sytuacji. Grupa Robocza zgłasza Radzie uzasadnione zarzuty dotyczące rażących naruszeń i wydaje zalecenia dotyczące działań. Jej głównym zadaniem jest prowadzenie dochodzeń i sporządzanie raportów na temat naruszeń i łamania praw człowieka. Proces ten ma kluczowe znaczenie dla monitorowania i pociągania do odpowiedzialności sprawców.
Rada Praw Człowieka liczy 47 państw członkowskich. O członkostwie decyduje bezwzględna większość państw członkowskich ONZ. Miejsca są przydzielane według regionów, przy czym państwa Europy Zachodniej i inne państwa mają siedem miejsc, a państwa Europy Wschodniej – sześć. Jednak ten podział geograficzny niekoniecznie odzwierciedla różnorodność zagadnień związanych z prawami człowieka. Istnieje wiele kontrowersji wokół składu i kwalifikowalności członków. W związku z tym w Radzie zasiada wielu członków, którzy nie są przedstawicielami głównych grup regionalnych.
Dostępność paneli Rady Praw Człowieka
Panele Rady Praw Człowieka są dostępne dla osób niepełnosprawnych, ale dostęp nie jest czymś oczywistym. Istnieje wiele czynników, które należy rozważyć, w tym czy panel jest dostępny i jakie kroki można podjąć, aby poprawić dostępność. Kilka organizacji praw człowieka przedstawiło następujące wytyczne dotyczące paneli:
Bezpośrednia praca z kobietami i dziewczętami z niepełnosprawnościami jest niezbędna. Bez takiego włączenia, kobiety zostałyby pominięte. Inkluzywność Kanady umożliwia zapewnienie dostępności. Mimo to Rada Praw Człowieka może ulepszyć swoje panele na kilka sposobów. Po pierwsze, paneliści powinni dzielić się dobrymi praktykami w zakresie angażowania osób niepełnosprawnych. Po drugie, powinni podzielić się sposobami na włączenie odpowiednich organizacji społeczeństwa obywatelskiego i społeczności. W ten sposób wszyscy uczestnicy panelu mogą odnieść korzyści.
Jedną z kluczowych innowacji Rady Praw Człowieka jest Powszechny Przegląd Okresowy. Proces ten obejmuje przegląd działań w zakresie praw człowieka we wszystkich 193 państwach członkowskich ONZ. Ideą tego procesu jest zapewnienie równego traktowania różnych krajów. Panel nie jest tylko pojedynczą komisją badającą jedno państwo, ale raczej grupą krajów, które podjęły kroki w celu rozwiązania konkretnych problemów związanych z łamaniem praw człowieka. Daje on również możliwość państwom członkowskim do przedstawienia odpowiednich działań.
W 2022 roku Rada Praw Człowieka ONZ odbędzie swoją 50. sesję zwyczajną. Podczas otwarcia tej sesji głos zabierze Michelle Bachelet, Wysoka Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka. Bachelet wystąpiła na otwarciu sesji, przedstawiając aktualizację raportu rocznego. Poruszyła kwestię centralnej roli państwa w reagowaniu na pandemie i nagłe zagrożenia zdrowotne, a także społeczno-ekonomiczne konsekwencje tych pandemii. Mówiła również o znaczeniu państwa w zapewnieniu pełnej realizacji wszystkich praw człowieka.
Wpływ UPR na obrońców praw człowieka w terenie
Powszechny Przegląd Okresowy (UPR) od ponad dekady analizuje zapisy dotyczące praw człowieka w państwach członkowskich. Pierwszy cykl przeglądów UPR, rozpoczęty w 2006 roku, skupił się na krajach, które nie wdrożyły zasad rzetelnego procesu, prawa do wolności słowa i prawa do zrzeszania się. Proces ten został uznany za udany i skutecznie przełożył debaty ONZ na realne działania. Jednak drugi cykl przeglądów UPR sprawdzi, czy państwa mogą przełożyć swoje obietnice na namacalną poprawę warunków w zakresie praw człowieka.
W drugim cyklu proces UPR dojrzewa. Relacje między krajowymi i międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi muszą ewoluować. Dobre intencje międzynarodowych organizacji pozarządowych nie zawsze mogą przekładać się na pożądane rezultaty. Włączenie organizacji pozarządowych z regionu Pacyfiku zaowocowałoby bardziej ugruntowanymi, bogatymi i zróżnicowanymi obradami. W tym kontekście wzywa się organizacje pozarządowe zarówno z poziomu globalnego, jak i lokalnego do połączenia swojej pracy z lokalnymi możliwościami ich kraju.
Biuro OHCHR w regionie Pacyfiku jest częścią triumwiratu regionalnych zespołów ds. zasobów w zakresie praw, których siedziby znajdują się w Sekretariacie Wspólnoty Pacyfiku i Forum Wysp Pacyfiku. Dla regionu Pacyfiku UPR był okazją do zwrócenia uwagi na sytuację w zakresie praw człowieka w tym regionie, zwłaszcza w odniesieniu do zmiany klimatu. Chociaż formalne zniesienie kary śmierci jest krokiem w kierunku ustanowienia międzynarodowej solidarności, może nie wystarczyć do poprawy rzeczywistej sytuacji.
W swoim ostatnim UPR Bangladesz nie odrzucił wszystkich zaleceń przedstawionych w raporcie. Mimo to nadal odmawiał przyjęcia SOGIE i obrońców praw człowieka wśród kobiet, co pogorszyło sytuację. Przyjęła jednak dziesięć z rekomendacji zawartych w raporcie. Brak wdrożenia zaleceń przez ten kraj stworzył klimat bezkarności w kraju, co doprowadziło do rozpadu sieci aktywistów.
Podobne tematy