Prawa człowieka są kluczowe dla ochrony ofiar, ale nie mogą funkcjonować samodzielnie. Zmuszają nas również do uwzględnienia perspektywy ofiary. Na przykład, ciężarna kobieta może być zmuszona do noszenia kajdanek podczas porodu, a niektórzy ludzie byliby przerażeni tą sceną. Inni winią matkę, co jest niesprawiedliwym założeniem. Prawa człowieka są szczególnie istotne dla mniejszości lub osób nie będących obywatelami, ponieważ zmuszają nas do spojrzenia na sytuację z punktu widzenia ofiary.
Prezentowany artykuł jest dowodem owocnej współpracy z urodziny.info
Indywidualistyczne uprzedzenie praw człowieka
Prawa człowieka są systemem zasad mających na celu ochronę jednostki. Nie chronią one tradycji kulturowych ani praktyk, ale chronią wolność jednostki do praktykowania swoich przekonań, stania się częścią społeczeństwa lub życia według własnego zestawu zasad. Artykuł 29 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka umieszcza jednostkę w obrębie społeczności, wskazując, jak ważna jest ta społeczność dla rozwoju jednostki i jakie są jej obowiązki wobec społeczności.
Dyskurs praw człowieka cierpi na Zachodzie na indywidualistyczne uprzedzenie. Koncepcja praw człowieka jest zbyt abstrakcyjna i zbyt uogólniona, a to uprzedzenie zaciemnia doświadczenia ludzi żyjących w różnych kulturach i regionach. Co więcej, dominujący model praw człowieka uprzywilejowuje zachodnie, męskie doświadczenie. Transhistoryczny lub uniwersalny model praw człowieka czyni doświadczenia niezachodnie gorszymi i zaciemnia wiele doświadczeń kobiet.
Współczesne ramy praw człowieka stanęły przed wyzwaniami ze strony różnych aktywistów i uczonych. Jednym z nich jest konstrukcja pojęcia “człowiek”. Zwolennicy uniwersalnych standardów praw człowieka argumentują, że prawa te przekraczają kulturę i są częścią statusu ludzkiego jednostki. Takie podejście zakłada jednak implicite, że podmiot prawny jest odrębny od swojej społeczności, a zatem, że prawa indywidualne i prawa zbiorowe są diametralnie różne.
Aby uniknąć indywidualistycznego uprzedzenia, konieczna jest szersza definicja praw człowieka. Jednostki mają prawo do praktykowania swojej religii i kultury, o ile praktykują ją w sposób, który jest dla nich autentyczny. Jednostki mają również prawo do zachowania swojej tożsamości kulturowej i współistnienia z innymi grupami. Ponadto, prawa człowieka powinny być uniwersalne i niedyskryminujące, i nie powinny być wykorzystywane jako usprawiedliwienie dla dyskryminacji konkretnej grupy lub jednostki.
Indywidualistyczne uprzedzenie praw człowieka może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla jednostki. Pogląd ten nie uznaje, że podmioty niepaństwowe mogą naruszać prawa człowieka i że ponoszą one również odpowiedzialność odpowiadającą ich prawom. Takie rozumienie praw człowieka oznacza, że prawa każdego człowieka muszą być stosowane wobec siebie w relacjach pionowych i poziomych, a prawa podmiotów niepaństwowych muszą być uznane jako takie.
Pewne różnice kulturowe mogą jednak również stanowić wyzwanie dla uniwersalności praw człowieka. Przewaga kultury i filozofii zachodniej w prawach człowieka podważa model uniwersalnych praw człowieka jako systemu specyficznego dla danej kultury. Różnice te można przypisać różnicom w sposobie postrzegania przez ludzi ich praw. Nie oznacza to jednak, że zasady praw człowieka nie mogą być stosowane w kulturach innych niż zachodnia.
Uniwersalność praw człowieka
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (UDHR) została opracowana sześćdziesiąt lat temu, a obecnie ONZ prowadzi globalne obchody jej 60. rocznicy. Dokument ten ma na celu stworzenie świata bez ubóstwa, wojny, ucisku i dyskryminacji. Jest on deklaracją podstawowych praw wszystkich ludzi i powinien służyć jako siła jednocząca świat.
Jednak niektórzy ludzie kwestionują uniwersalizm praw człowieka. Niektórzy uważają, że prawo człowieka może być uniwersalne tylko wtedy, gdy jest zakorzenione w kulturze zachodniej. Inni twierdzą, że prawa człowieka są wytworem kultury zachodniej i powinny być odpowiednio interpretowane i stosowane. Ostatecznie kultura nie może być uniwersalna, jeśli narusza prawa wszystkich narodów.
Uniwersalność praw człowieka jest centralną koncepcją prawa międzynarodowego. Jest to podstawowa zasada Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i całego systemu praw człowieka. Uniwersalność oznacza, że wszystkie istoty ludzkie mają takie same prawa niezależnie od ich statusu i rasy. Zasada ta jest ściśle związana z innymi podstawowymi zasadami praw człowieka, takimi jak równość. Stanowi ona główną zasadę przewodnią systemu praw człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz różnych regionalnych mechanizmów praw człowieka. Była również kluczową koncepcją dla obrońców praw człowieka na całym świecie.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka stwierdza, że wszystkie prawa człowieka są współzależne. Żadne z praw nie jest ważniejsze od innego. Każde prawo zaspokaja fizyczne, psychiczne i duchowe potrzeby człowieka. Na przykład, prawo jednej osoby do zdrowia może zależeć od prawa innej osoby do edukacji i rozwoju. To samo dotyczy prawa osoby do wolności.
W ostatnich dekadach uniwersalność praw człowieka była kluczowym tematem międzynarodowego projektu politycznego praw człowieka. Jednak rzeczywistość jest taka, że prawa człowieka nie są dziś powszechnie stosowane. Nadal istnieje wiele miejsc, gdzie ucisk i tortury są powszechne. Na Zachodzie i w Trzecim Świecie dyskusja o uniwersalności praw człowieka stała się potężnym narzędziem politycznym dla niektórych państw. W tym artykule przeanalizujemy argumenty przeciwko uniwersalności, przedstawimy alternatywne koncepcje uniwersalności i omówimy rozwój, który może doprowadzić do uniwersalnych praw człowieka.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka w znacznym stopniu przyczyniła się do globalnego uznania i rozwoju. Rada Praw Człowieka ONZ uznała, że prawa człowieka są uniwersalne i współzależne. Zasady te są wzmocnione przez szeroki zbiór praw międzynarodowych chroniących prawa człowieka. Prawa te chronią ludzi podczas wojny, pokoju i w sytuacjach kryzysowych. Raport specjalnego sprawozdawcy podkreśla niektóre z zagrożeń stojących przed systemem praw człowieka, w tym relatywność kulturową i selektywne podejście do uniwersalności.
UDHR została sporządzona przy dużym udziale krajów niezachodnich i została przyjęta przez różne kultury. Jest to główny powód, dla którego UDHR cieszy się tak szeroką akceptacją. Jej przyjęcie pomogło stworzyć bardziej integracyjny i zrównoważony system praw człowieka.
Podobne tematy