Ogólnie rzecz biorąc, osoba pełniąca funkcję dyplomaty korzysta z ochrony Konwencji Genewskiej przed wszelkimi postępowaniami sądowymi wytoczonymi przeciwko niej. Istnieje jednak kilka warunków, które są konieczne, aby dana osoba mogła zachować immunitet dyplomatyczny. Do warunków tych należy przestrzeganie określonych przepisów prawa oraz nieingerowanie w wewnętrzne sprawy państwa przyjmującego. Przedstawiciele dyplomatyczni nie mogą również prowadzić żadnej działalności handlowej ani zawodowej na terenie swojej misji dyplomatycznej. Gdy państwo wysyłające powiadomi państwo przyjmujące, że dana osoba przestała być członkiem misji, immunitet ten wygasa.
Ten artykuł jest efektem naszych wspólnych wysiłków z parafiakalinowo.pl
Artykuły konwencji genewskiej
Konwencja genewska definiuje immunitet dyplomatyczny w art. 3 i stwierdza, że personelowi dyplomatycznemu przysługują pewne prawa i przywileje. Konwencja definiuje stosunki dyplomatyczne w kontekście funkcji misji dyplomatycznej. Określa również obowiązki misji dyplomatycznych. Stwierdza, że dyplomata ma prawo dochodzić zadośćuczynienia za naruszenie zaufania w obcym państwie. Tak długo, jak państwo wysyłające jest gotowe zrekompensować stratę, dyplomata ma do tego prawo.
Szwajcaria jest członkiem Konwencji Genewskiej. Konwencja ta chroni jej obywateli przed oskarżeniem o szpiegostwo. Szwajcaria posiada również misje dyplomatyczne w licznych krajach. Szwajcaria prowadzi politykę państwa przyjmującego i pozwala misjom dyplomatycznym na prowadzenie działalności w Genewie. Polityka ta jest ważnym instrumentem polityki zagranicznej Szwajcarii. Wiele organizacji międzynarodowych działa z Genewy. Ich siedziby znajdują się w Genewie. W związku z tym immunitet dyplomatyczny jest warunkiem akredytacji misji dyplomatycznych w Szwajcarii.
Strony konfliktu zobowiązują się do przestrzegania niniejszej konwencji we wszystkich okolicznościach. Obejmuje to wypowiedzianą wojnę, konflikt zbrojny oraz częściową lub całkowitą okupację terytorium Wysokiej Umawiającej się Strony. Dotyczy to również przypadków, w których nie ma zbrojnego oporu wobec okupacji. Umożliwia także osobie chronionej otrzymanie pomocy humanitarnej. Chroni również osobę chronioną przed publiczną ciekawością i przemocą. Należy pamiętać, że konwencja ta nie ma zastosowania do każdego konfliktu.
Członkowie rodziny dyplomaty lub innego przedstawiciela dyplomatycznego są również chronieni przez to prawo. Są oni zwolnieni z wszelkich podatków od towarów i usług. Nie są jednak zwolnieni z podatków od swoich prywatnych nieruchomości. Ich usługi są również zwolnione z podatków w państwie przyjmującym. Istnieją jednak pewne wyjątki. Jeśli państwo przyjmujące odmawia uznania dyplomaty za członka swojej misji, nie może on korzystać z dobrodziejstw immunitetu dyplomatycznego.
Jako dyplomata będziesz musiał chronić się przed działaniami politycznymi. Właśnie dlatego istnieje immunitet dyplomatyczny. W niektórych przypadkach państwo przyjmujące może angażować się w nielegalne działania w stosunku do obcego państwa. Należy również pamiętać, że państwo przyjmujące musi szanować pomieszczenia misji. Ponadto, państwo przyjmujące musi zapewnić środki transportu dla personelu dyplomatycznego i mienia. W przypadku ataku na pomieszczenia misji, nie powinna ona mieć możliwości dotarcia do nich.
Procedury administracyjne w przypadku drobnych naruszeń prawa
Istnieją różne procedury administracyjne w przypadku drobnych naruszeń Konwencji Genewskiej i Zasad Wiedeńskich dotyczących immunitetu dyplomatycznego. Dyplomata jest nietykalny, chyba że popełni przestępstwo, naruszy prawo lub będzie notowany. W takich przypadkach immunitet dyplomatyczny może zostać zawieszony lub odebrany. Państwo przyjmujące musi zapewnić, że uchylenie nie narusza prawa międzynarodowego.
W preambule konwencji genewskiej podkreśla się, że celem immunitetu nie jest przynoszenie korzyści zagranicznym urzędnikom lub osobom i nie powinien on być nadużywany w celu podważenia lokalnych przepisów. Konwencje wiedeńskie również podkreślają delikatną równowagę między tymi dwoma celami. Dyplomata musi respektować lokalne prawa, gdy służy w obcym kraju, a Zasady Wiedeńskie wymagają, by ich przestrzegał. Ponadto dyplomata nie powinien naruszać swojego obowiązku przestrzegania prawa lokalnego.
Wyjątki od immunitetu dyplomatycznego
Konwencja Genewska jest traktatem określającym immunitet dyplomatyczny. Został on podpisany 18 kwietnia 1961 roku, a wszedł w życie w 1964 roku. Ponad 190 krajów podpisało ten traktat. Ogólnie rzecz biorąc, immunitet dyplomatyczny chroni osobę dyplomaty przed aresztowaniem lub zatrzymaniem. Jednak pewne przestępstwa są wyłączone spod immunitetu. W tym artykule przeanalizujemy wyjątki od immunitetu dyplomatycznego Konwencji Genewskiej. Zacznijmy od najbardziej oczywistego: dyplomata nie może być pozwany w państwie przyjmującym za żadne przestępstwa popełnione podczas pełnienia służby.
Zgodnie ze zwyczajowym prawem międzynarodowym, państwo nie jest pozbawione immunitetu, jeśli dopuściło się poważnego naruszenia międzynarodowych praw człowieka lub konfliktu zbrojnego. Istnieje wyraźne rozróżnienie między immunitetem a odpowiedzialnością międzynarodową i obowiązkiem zadośćuczynienia. Rozróżnienie to jest ważne, ponieważ Konwencja Genewska nie dotyczy każdego państwa. Wbrew powszechnemu przekonaniu, Konwencja Wiedeńska dotyczy prawie wszystkich państw. Dlatego dobrym pomysłem jest, aby Stany Zjednoczone podpisały Konwencję Genewską.
Ogólnie rzecz biorąc, immunitet głów państw opiera się na zwyczaju międzynarodowym. Jest on podobny do immunitetu dyplomatycznego, ale podlega zmianom. MTKJ oskarżył jugosłowiańską głowę państwa Slobodana Milosevica, a Specjalny Trybunał w Sierra Leone oskarżył byłą głowę państwa liberyjskiego Charlesa Taylora. Istnieje wiele wyjątków od immunitetu dyplomatycznego konwencji genewskiej. I omówimy je szczegółowo w przyszłym artykule.
Szczególny wyjątek od immunitetu dyplomatycznego konwencji genewskiej przysługuje niektórym grupom lub organizacjom. Na przykład MKCK jest zwolniony z wymogu posiadania immunitetu przez pracowników organizacji humanitarnych. Jego immunitet rozciąga się na organizacje humanitarne i korespondentów wojennych. Jednakże MKCK nie korzysta z tego immunitetu w ścisłym znaczeniu. Ponadto Międzynarodowy Trybunał Karny przyjął, że informacje MKCK nie podlegają ujawnieniu.
Ogólnie rzecz biorąc, Konwencja Genewska nie chroni obywateli strony konfliktu lub mocarstwa okupacyjnego. Konwencja wyklucza również osoby będące obywatelami państwa neutralnego, które znajdują się na terytorium państwa wojującego. Nie chroni ona obywateli państwa współwojującego, gdy znajdują się w rękach państwa wojującego. Ponadto z konwencji wyłączeni są również obywatele państwa wojowniczego.
Zastosowanie do wyspecjalizowanych agencji ONZ
Oprócz Organizacji Narodów Zjednoczonych istnieje 19 innych agencji międzyrządowych związanych z ONZ, które działają za pośrednictwem Rady Gospodarczej i Społecznej. Agencje te składają corocznie raporty do ECOSOC. Konwencja Genewska określa prawa i obowiązki tych agencji. Wśród nich jest prawo do życia, bezpieczeństwa i wolności. Konwencja ta chroni dzieci przed krzywdami i zagrożeniami wynikającymi z wojny i innych konfliktów zbrojnych.
Światowa Konferencja Praw Człowieka wyraża przerażenie z powodu rażących naruszeń praw człowieka i potępia sytuacje, które utrudniają pełne korzystanie z praw człowieka. Przykłady tych naruszeń obejmują tortury, okrutne kary, doraźne egzekucje, arbitralne zatrzymania i wszelkie formy rasizmu. Inne sytuacje, które stanowią poważne przeszkody w korzystaniu z praw człowieka to obca okupacja, ksenofobia i nietolerancja religijna. ONZ uznaje znaczenie tych praw i powinna je promować.
Podobne tematy