Łamanie praw człowieka nie zawsze jest związane z konkretnymi konfliktami, takimi jak wojny czy konflikty na tle religijnym, i może zdarzyć się w każdej chwili. Na przykład handel ludźmi jest poważnym problemem globalnym, w którym miliony ludzi są zmuszane do pracy lub wykorzystywania seksualnego. Dyskryminacja religijna jest również powszechnym problemem w wielu miejscach. Wiele z tych naruszeń jest wynikiem zaniechania przez państwo ochrony grup wrażliwych.
Łamanie praw człowieka wiąże się z napiętnowaniem
Napiętnowanie wiąże się z szerokim zakresem naruszeń praw człowieka w przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi. Piętno to uniemożliwia ludziom dostęp do usług, opieki i pełnego życia w ich społecznościach. Uniemożliwia im również dostęp do wsparcia społecznego i sensownego zatrudnienia. W rezultacie wielu z nich jest pozostawionych półnagich na ulicy, pobitych i chodzi głodnych.
W Nigerii wskaźniki HIV i STI są wysokie wśród MSM. Ta stygmatyzacja i dyskryminacja wiąże się z wysokimi wskaźnikami naruszeń praw człowieka. Ponadto, stygmatyzacja i dyskryminacja związana z orientacją seksualną stanowią istotne bariery w dostępie do opieki zdrowotnej i profilaktyki HIV. Czynniki te, w połączeniu z ramami prawnymi i polityką regulującą związki osób tej samej płci, bardzo utrudniają dostęp do profilaktyki HIV, leczenia i opieki.
Prawa człowieka i zdrowie psychiczne są ze sobą powiązane i zależne od siebie. Obecna pandemia ujawniła rażące naruszanie praw człowieka. Wiąże się to z naruszeniem swobód obywatelskich i politycznych, prawa do edukacji oraz prawa do mobilności. Szczególnie problematyczny jest wpływ na grupy marginalizowane.
Stygmatyzacja jest często związana z dyskryminacją osób z problemami zdrowia psychicznego. Piętno wpływa na ciągłość opieki nad osobami z tymi problemami, a także na poszukiwanie, utrzymywanie i przestrzeganie leczenia. Ponadto wpływa na zdrowie i dobrostan całej społeczności. To sprawia, że jest to niezwykle złożony system, który może wymagać wielu poziomów interwencji, aby się nim zająć.
Ksenofobia
Wiele badań pokazuje, że ksenofobia ma wpływ na sposób, w jaki ludzie postrzegają inne kultury i ludzi. Ksenofobia istnieje od tysięcy lat. Na przykład Grecy wykorzystywali swoje przekonania o wyższości swojej kultury, aby usprawiedliwić zniewolenie innych ludzi. W rzeczywistości istnieje wiele przypadków, w których ksenofobia doprowadziła do naruszenia praw człowieka.
W ostatnim raporcie Human Rights Watch udokumentowała wpływ ksenofobii w RPA. Organizacja przeprowadziła wywiady z 51 osobami z trzech prowincji kraju i zbadała orzeczenia sądowe, doniesienia medialne i dokumenty prawne. Grupa zauważyła również, że obcokrajowcy byli obwiniani za brak bezpieczeństwa ekonomicznego i przestępstwa, a właściciele zagranicznych sklepów byli bici i okradani. Ponadto raport ujawnił, że cudzoziemcom odmawiano podstawowych usług i dokumentów prawnych.
Ksenofobia często wpływa na politykę imigracyjną. Zakazy imigracji mogą być wymierzone w określone grupy, w oparciu o ksenofobiczne poglądy. W Kanadzie, na przykład, ksenofobia doprowadziła do przymusowego usunięcia rdzennych mieszkańców z ich ziemi. System szkół rezydencjalnych był zakorzeniony w ksenofobicznych postawach i miał na celu narzucenie rdzennym Amerykanom asymilacji kulturowej. Ostatnio w Stanach Zjednoczonych wzrosły ataki na osoby pochodzenia azjatyckiego.
Ksenofobia jest szerokim terminem określającym strach przed obcymi lub jakąkolwiek inną grupą, która różni się od własnej. Zwykle towarzyszy jej wrogość wobec obcokrajowców, choć często pokrywa się z innymi formami uprzedzeń. Ksenofobia różni się od rasizmu i homofobii, ponieważ jest zakorzeniona w postrzeganej obcości.
Komitet Ad Hoc pracuje obecnie na podstawie zaktualizowanego mandatu, w którym zwrócono się do Przewodniczącego-Raportera o rozpoczęcie negocjacji nad projektem protokołu dodatkowego do Konwencji w celu kryminalizacji aktów rasizmu i ksenofobii. Nowy mandat ma kluczowe znaczenie dla przyszłości Komitetu, ponieważ wyznaczy kierunek przyszłych prac.
Dyskryminacja
Dyskryminacja jest naruszeniem praw człowieka i nie może być tolerowana. Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że dyskryminacja musi być zakazana z jakiegokolwiek powodu. Dotyczy to rasy, płci, orientacji seksualnej, pochodzenia etnicznego lub społecznego, języka, wyglądu lub jakichkolwiek innych czynników. Zakazuje również dyskryminacji ze względu na majątek.
Zgodnie z Konwencją, dyskryminacja jest bezprawną różnicą w traktowaniu i powoduje, że ofiara jest mniej uprzywilejowana. Chociaż Komitet Praw Człowieka ONZ nie próbował zdefiniować, czym jest “niedyskryminująca” podstawa, niektóre z podstaw, które zostały uznane za kwalifikujące się do dyskryminacji, to wiek, narodowość, stan cywilny, niepełnosprawność, miejsce zamieszkania w kraju, orientacja seksualna i inne.
Dyskryminacja może być bezpośrednia lub pośrednia. Dyskryminacja bezpośrednia polega na wyraźnym zamiarze dyskryminacji, jak w przypadku sprzedawcy, który ubiegał się o pracę jako Aborygen i został zatrudniony zamiast mniej wykwalifikowanej osoby tej samej rasy. Dyskryminacja pośrednia ma natomiast miejsce wtedy, gdy pozornie neutralna zasada jest wykorzystywana do działania na niekorzyść określonej grupy.
Dyskryminacja jest naruszeniem praw człowieka, którego powinny unikać firmy i instytucje. Państwa są również zobowiązane do zapewnienia, że ich polityka i praktyki nie są dyskryminujące, a także muszą chronić grupy wrażliwe. Ostatecznie to społeczeństwo obywatelskie jest odpowiedzialne za pociąganie rządów do odpowiedzialności i zapewnienie, że prawa ludzi są przestrzegane.
Reparacje mogą być potrzebne do zapewnienia równości i mogą być uzasadnione, jeśli chronią ludzi przed dalszą dyskryminacją. Jednakże kryteria zróżnicowanego traktowania muszą być rozsądne, a cel uzasadniony na mocy Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.
Piętno
Wykazano, że piętno negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne jednostek i ich zdolność do dostępu do leczenia. Piętno działa na różnych poziomach, od społecznego do indywidualnego. Intensywność i rodzaj piętna, jakiego doświadcza dana osoba, mogą być związane z używaniem przez nią substancji. W tym artykule omówione zostaną różne rodzaje piętna, w tym piętno publiczne, piętno grzecznościowe, piętno strukturalne i piętno własne. Każdy rodzaj stwarza własny zestaw wyzwań, jeśli chodzi o ochronę praw człowieka.
Według ostatnich badań, stygmatyzacja może prowadzić do napędzanego strachem unikania, jawnej dyskryminacji, a nawet prześladowań. Ponadto, badanie przeprowadzone w Singapurze wykazało, że postrzegany poziom piętna u danej osoby był powiązany ze stresem i objawami stresu pourazowego. Dzieje się tak dlatego, że internalizacja piętna może wzmacniać zachowania unikające i izolację społeczną. W rezultacie powstaje potencjalnie szkodliwy cykl stresu traumatycznego.
Piętno to dynamiczny proces dewaluacji, który znacząco dyskredytuje jednostkę w oczach innych. Jest formą dyskryminacji i stanowi naruszenie praw człowieka. Niezwykle istotna jest walka z tym problemem na wszystkich poziomach, od poziomu gminnego po indywidualny. Istnieje wiele sposobów na zwalczanie stygmatyzacji i dyskryminacji oraz zapewnienie, że należą one do przeszłości.
Piętno może być ogromnym problemem dla osób z chorobami psychicznymi. Może uniemożliwić im poszukiwanie leczenia, którego potrzebują, aby przezwyciężyć swoje problemy. Istotne jest, aby walczyć ze stygmatyzacją i mówić głośno, gdy słyszysz lub widzisz negatywne komentarze na temat osób ze zdrowiem psychicznym.
Kara śmierci
Według Amnesty International kara śmierci jest naruszeniem praw człowieka. Jest również pogwałceniem Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, przyjętej przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1948 roku. Drugi Protokół Fakultatywny Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych wzywa do zniesienia kary śmierci, podobnie jak Europejska Konwencja Praw Człowieka oraz Amerykańska Konwencja Praw Człowieka.
Kara śmierci ma służyć karaniu najcięższych przestępstw, ale niektóre kraje nadużywały jej wobec wrogów politycznych. W 1997 roku w 40 krajach wykonano egzekucje na ponad 2000 więźniów. W czterech krajach wskaźnik egzekucji wyniósł 80 procent. Jest to niepokojący trend. Na przykład, wojsko przejęło sądownictwo w Myanmar, gdzie co najmniej 90 więźniów politycznych zostało skazanych na śmierć.
Niehumanitarna i nieskuteczna, kara śmierci jest naruszeniem podstawowych praw człowieka. Jest nieproporcjonalnie wymierzona w mniejszości i osoby ubogie. Nie odstrasza również od przestępstw i brutalnie traktuje wszystkich, którzy są w nie zamieszani. Ponadto, kara śmierci jest pogwałceniem prawa do życia i godności.
Choć poparcie społeczne dla kary śmierci jest silne, nie oznacza to, że odbieranie życia jest słuszne. Wiele rażących naruszeń praw człowieka było popieranych przez duże rzesze ludzi, by później zostać zdecydowanie potępionym. Dlatego ważne jest, aby czołowe postacie podkreślały niezgodność kary śmierci z prawami człowieka i godnością ludzką.
Kara śmierci jest naruszeniem praw człowieka, a Stany Zjednoczone wielokrotnie przyjmowały tę praktykę. Istnieje jednak wiele innych krajów, w których kara śmierci nie jest wykonywana i nadal pozostaje powszechną praktyką. W USA ponad 500 osób oczekuje na egzekucję, a trzy tysiące innych siedzi na ławach śmierci w oczekiwaniu na apelację.
Podobne tematy