Konwencja Genewska jest prawnie wiążącym traktatem. Od czasu jej powstania w 1949 roku, była wykorzystywana do ochrony praw człowieka w strefach konfliktów na całym świecie. Dziś jest ona kluczową częścią prawa międzynarodowego. Ponad 40 000 Indian pobrało ten dokument, aby dowiedzieć się więcej o jego poszczególnych częściach i zastosowaniu na okupowanych terytoriach palestyńskich. W tym artykule przedstawimy przegląd części konwencji oraz to, co się zmieniło od 1929 roku. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.
Prezentujemy Państwu treść opracowaną z udziałem kasyna.net
Części Konwencji Genewskiej
Najważniejsze zasady międzynarodowego prawa humanitarnego zawarte są w konwencjach genewskich, których celem jest ograniczenie barbarzyństwa wojny. Konwencje te chronią osoby nie biorące udziału w walkach, jeńców wojennych oraz rannych, chorych i rozbitków. W tym roku Konwencje Genewskie kończą 70 lat. Aby uczcić ich rocznicę, podkreślamy niektóre z najważniejszych części tego dokumentu. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tych zasadach i jak mają one zastosowanie w codziennym życiu.
Wspólny artykuł 3 Konwencji Genewskiej deklaruje zwyczajowe prawo międzynarodowe. Artykuł ten zakazuje również pewnych czynów, w tym tych, które mają miejsce w ramach konfliktu zbrojnego. Konwencja genewska nie ma jednak zastosowania do sporadycznych, odosobnionych aktów przemocy. Protokół stosuje się bez niekorzystnego rozróżnienia do wszystkich osób dotkniętych konfliktem zbrojnym. Dokument składa się z kilku części, z których każda dotyczy określonego aspektu praw człowieka.
Zastosowanie Konwencji Genewskiej do okupowanych terytoriów palestyńskich
W debacie na temat zastosowania Konwencji Genewskiej do okupowanych terytoriów palestyńskich istnieją dwie strony. Izrael i Palestyńczycy zgadzają się, że osiedla izraelskie są nielegalne w świetle prawa międzynarodowego, ale Palestyńczycy nie zgadzają się co do tego, czy IV Konwencja Genewska ma zastosowanie do tych osiedli. Jedna strona argumentuje, że Izrael ma uzasadnione roszczenia do tego terytorium, podczas gdy druga twierdzi, że konwencja genewska ma zastosowanie tylko do dwóch mocarstw, które ją podpisały.
Chociaż czwarta konwencja genewska została ratyfikowana przez Izrael dopiero w 1951 roku, Międzynarodowa Konferencja Czerwonego Krzyża (MKCK) konsekwentnie uznaje, że ma ona de iure zastosowanie do okupowanych terytoriów palestyńskich. Czwarta Konwencja Genewska określa, że operacje wojskowe mogą być podejmowane jedynie w celu wojskowym, takim jak ochrona ludności cywilnej. Ponadto MKCK wyraził zaniepokojenie rosnącą liczbą izraelskich osiedli na okupowanych terytoriach palestyńskich, które stanowią bezpośrednie naruszenie Czwartej Konwencji Genewskiej. Osiedla te są nielegalne, niszczą palestyńskie domy i konfiskują zasoby wodne.
Zmiany wprowadzone do Konwencji Genewskiej od 1929 roku
Pierwsza Konwencja Genewska, która została podpisana w 1864 roku, została zrewidowana i zaktualizowana w 1929 roku. Zmiany obejmowały rozszerzenie ochrony dla cywilów i personelu medycznego rannych w walce. Uczyniono również repatriację pojmanych wojowników zaleceniem, a nie obowiązkowym wymogiem. Nowy dokument zastąpił oryginalną Pierwszą Konwencję Genewską, która po raz pierwszy została podpisana w 1864 roku. Od tego czasu dokument ten był wielokrotnie aktualizowany, aby zapewnić, że jest on nadal stosowany w dzisiejszych czasach.
Konwencje z 1949 roku rozszerzyły zasady zawarte we wcześniejszych konwencjach. Obecnie coraz większa liczba zasad konwencji genewskich obowiązuje wszystkie państwa. Dotyczą one m.in. ochrony ludności cywilnej i jeńców wojennych. Dokument z 1949 roku zawiera obecnie ponad 143 artykuły i pięć aneksów. Jest uznawany za kluczowy dokument w międzynarodowym prawie humanitarnym. Jednak poprawki z 1949 roku spowodowały również kilka kontrowersyjnych zmian.
Podpisanie Konwencji Genewskiej
Konwencje Genewskie z 1949 roku to międzynarodowa umowa między rządami, która określa zasady humanitarnego traktowania podczas wojny. Konwencje te mają zastosowanie do wszelkich konfliktów zbrojnych z udziałem dwóch lub więcej państw-sygnatariuszy. Traktat ma również zastosowanie do konfliktów zbrojnych przeciwko międzynarodowej okupacji. Konwencje z 1949 roku zostały zrewidowane i zaktualizowane, aby uwzględnić zmiany w charakterze wojny, w tym wzrost liczby wojen asymetrycznych i wewnętrznych wojen domowych. Konwencje z 1949 roku określiły również podstawowe prawa jeńców wojennych oraz ochronę rannych i chorych. Ponadto konwencje przewidują prawa ludności cywilnej w strefach wojennych, w tym ludności cywilnej. Dokumenty te zostały ratyfikowane przez 196 państw.
Protokoły do Konwencji Genewskiej są również traktatem międzynarodowym. Wymagają one od danego państwa podpisania dokumentu podpisującego się pod konwencją. Sygnatariusze protokołów zobowiązują się do stosowania wobec uchodźców artykułów od 2 do 34 Konwencji. Państwa-sygnatariusze muszą przestrzegać zasad Konwencji, aby móc korzystać z oferowanej przez nią międzynarodowej ochrony. Na przykład, państwo podpisujące Konwencję musi zapewnić ochronę swoich obywateli przed krzywdą lub wyzyskiem.
Podobne tematy