Światowa Organizacja Zdrowia organizuje swoje pierwsze od trzech lat zgromadzenie w cztery oczy, mając nadzieję na wyjaśnienie swojej przyszłej roli w globalnej polityce zdrowotnej. Podczas gdy wiele pilnych kwestii zostanie odłożonych na później, inne ważne tematy będą miały szansę zostać przedyskutowane. Niektóre z najbardziej palących kwestii, takie jak reforma zasad dotyczących wybuchów chorób, będą dyskutowane w korytarzach. A sekretarz generalny Tedros ma odnowić cele “potrójnego miliarda” globalnej agencji zdrowia.
Prezentowany artykuł jest dowodem owocnej współpracy z funeris.pl
UN
Rozpoczęło się planowanie Konwencji Genewskiej 2022. Przygotowano cztery panele, w których uczestniczy szerokie grono partnerów, od organizacji społeczeństwa obywatelskiego po instytucje akademickie. Pierwszy segment face-to-face odbędzie się w Genewie w dniach 6-17 czerwca 2022 r. Po segmencie online, organy pomocnicze konwencji będą nadal się spotykać, a odpowiednie partnerstwa będą kontynuować pracę, aż do momentu, gdy segmenty face-to-face odbędą się w 2022 roku. Kolejnym krokiem jest przyjęcie projektu celów dla ram.
Organizowana jest pierwsza doroczna konferencja Konwencji Genewskiej 2022. W tym roku tematem przewodnim są “Powiązania między krajowymi podmiotami działającymi na rzecz praw człowieka a mechanizmami międzynarodowymi z siedzibą w Genewie”. Podczas konferencji odbędą się sesje plenarne, dedykowane grupy robocze oraz prezentacje czołowych ekspertów, praktyków i dyplomatów. Oczekuje się, że zgromadzi ponad 500 uczestników z ponad 60 krajów. W ramach konferencji odbędzie się również szereg innych wydarzeń, w tym seminarium na wysokim szczeblu, podczas którego omówiona zostanie Konwencja Genewska 2022.
Konwencja genewska jest podstawą międzynarodowego prawa humanitarnego, które określa granice wojny. Została przyjęta 12 sierpnia 1919 roku, a obecnie odbywa się co roku w Genewie w Szwajcarii. MKCK działa na rzecz ochrony ofiar przemocy oraz promocji prawa międzynarodowego i praw człowieka. Konwencja Genewska to wydarzenie, którego nie można przegapić. Konwencja Genewska to nie tylko wielkie wydarzenie dla przemysłu filmowego, ale także okazja dla filmowców i innych profesjonalistów z branży, aby dowiedzieć się więcej o sztuce filmowej.
Konwencje genewskie to międzynarodowe umowy i traktaty, które obowiązują kraje, które podpisały konwencję. Konwencje te mają zastosowanie we wszystkich wypowiedzianych wojnach pomiędzy państwami-sygnatariuszami. Jednakże w traktatach z 1949 roku dodano język zapewniający, że międzynarodowe konflikty zbrojne są również regulowane przez konwencje genewskie. Dlatego też konieczne jest, aby wszystkie strony konfliktu przestrzegały konwencji genewskich. A tymczasem przyjrzyjmy się kilku najważniejszym cechom konwencji genewskich.
Państwa członkowskie
Na Światowym Forum Ekonomicznym w Davos i na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w Genewie, w Szwajcarii, państwa członkowskie będą dyskutować nad proponowanym traktatem, który zmieniłby istniejące IHR. Nie jest to jednak głosowanie nad traktatem dotyczącym pandemii. Konwencja Genewska określa prawa i obowiązki państw członkowskich podczas sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego. Jednakże wiele państw członkowskich uważa, że obecne IHRs są nieadekwatne do wyzwań globalnej pandemii. Oczekuje się, że w ciągu najbliższych dwóch lat odbędą się negocjacje w sprawie reformy IHR.
Wspólny artykuł 3 został stworzony, aby objąć niemiędzynarodowe konflikty zbrojne. Podobnie jak minikonwencja w ramach większej konwencji genewskiej, zawiera on podstawowe zasady konwencji genewskiej w skondensowanej formie. Dzięki niej Konwencja ma zastosowanie do konfliktów niemiędzynarodowych. Ostatecznie Konwencja Genewska zostanie powszechnie ratyfikowana. Stany Zjednoczone mają ratyfikować konwencję do maja 2022 roku. Do tego czasu podpisały konwencje czterokrotnie.
Konwencja została pierwotnie przyjęta 22 sierpnia 1864 roku. Stanowi ona, że Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (MKCK) ma dostęp do zatrzymanych cywilów i jeńców wojennych. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża ma dostęp do wszystkich osób pozbawionych wolności, aby monitorować ich warunki, przywrócić kontakt z rodziną i przeprowadzić poufne rozmowy. Tylko w przypadkach “imperatywnej konieczności wojskowej” można odmówić wizyty. Jeśli jednak jest to konieczne dla ochrony ludności cywilnej, inne agencje humanitarne również otrzymają dostęp do jeńców wojennych.
Według stanu na dzień dzisiejszy termin ratyfikacji Konwencji wyznaczono na rok 2022. Aby stać się państwem członkowskim, dany kraj musi podpisać zarówno Konwencję, jak i jej protokoły. Oznacza to, że państwo musi ratyfikować zarówno Konwencję Genewską, jak i Protokoły. Sekretarz Generalny Międzynarodowego Trybunału Karnego będzie musiał zatwierdzić wniosek MKCK. Następnie w dniu 2022 r. odbędzie się formalne przesłuchanie akredytacyjne.
Społeczeństwo obywatelskie
W maju tego roku w Genewie odbyło się 75. Światowe Zgromadzenie Zdrowia Organizacji Narodów Zjednoczonych. Przy okazji wybuchu epidemii wirusa COVID-19 jako głównego tematu eksperci ds. zdrowia i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego z całego świata omówili długotrwałe kwestie, w tym potrzebę rozwiązania problemu zepsutego systemu finansowania organizacji i przygotowania się na przyszłe zagrożenia dla zdrowia. Ciągły konflikt jest kolejną ważną kwestią w porządku obrad, dotykającą miliony ludzi na całym świecie.
Aby stawić czoła rosnącemu zagrożeniu terroryzmem, Biuro ONZ ds. Zwalczania Terroryzmu i Królestwo Hiszpanii były gospodarzami pierwszego okrągłego stołu organizacji społeczeństwa obywatelskiego, którego celem było wypracowanie spójnego i systematycznego zaangażowania podmiotów społeczeństwa obywatelskiego na całym świecie. Koncentrując się szeroko na walce z terroryzmem, UNOCT angażuje społeczeństwo obywatelskie na całym świecie. Seria okrągłych stołów oferuje uczestnikom wyjątkową okazję do zaangażowania się w otwarte i innowacyjne dyskusje z kierownictwem UNOCT i menedżerami programów.
Pierwsze konwencje genewskie weszły w życie w 1949 roku, a po nich nastąpiły dwa kolejne traktaty, czwarty i piąty. Żaden z tych traktatów nie jest prawnie wiążący, ale przyczynił się do usprawnienia międzynarodowych działań pokojowych i ochrony ludności cywilnej w czasie wojny. W latach 50. konwencje genewskie ratyfikowały 74 państwa, w latach 60. 48 państw, a w latach 70. i 80. 20 państw. Na początku lat 90-tych, w następstwie upadku Związku Radzieckiego, ratyfikowało je 26 państw, zwiększając całkowitą liczbę państw-stron do 194. Konwencje z 1949 r. zostały powszechnie ratyfikowane, ale protokoły dodatkowe nie.
Na dorocznej konferencji w 2021 r. poruszono kwestię powiązań między krajowymi podmiotami zajmującymi się prawami człowieka a mechanizmami międzynarodowymi z siedzibą w Genewie. Wzięło w niej udział ponad 500 uczestników i była wspierana przez 24 partnerów, w tym Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka, UN-Habitat i Agencję Praw Podstawowych UE. W konferencji uczestniczyły również duże międzynarodowe organizacje pozarządowe i instytucje akademickie. Program konferencji koncentrował się na wzmocnieniu zdolności podmiotów krajowych do angażowania się w działalność międzynarodowych organów praw człowieka z siedzibą w Genewie i osiągania ich celów.
Regionalne i globalne mechanizmy praw człowieka
Doroczna konferencja Genewskiej Platformy Praw Człowieka dotyczyła łączności między regionalnymi i globalnymi mechanizmami praw człowieka. W konferencji wzięło udział ponad stu uczestników z całego świata. Obejmowała ona panele plenarne, specjalne grupy robocze oraz dyskusje z przedstawicielami Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, UN-Habitat, Agencji Praw Podstawowych UE, renomowanych instytucji akademickich oraz głównych międzynarodowych organizacji pozarządowych. Program konferencji koncentrował się na wzmocnieniu zdolności podmiotów krajowych do angażowania się i współpracy z międzynarodowymi mechanizmami praw człowieka z siedzibą w Genewie.
Zarówno Rada Europy, jak i Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie posiadają mechanizmy monitorowania wdrażania praw człowieka. System międzyamerykański jest wysoce zinstytucjonalizowany i mniej skłonny do zajmowania się zawieszaniem postanowień konstytucji przez demokratycznie wybranych przywódców. Unia Afrykańska ma obiecujący mechanizm wzajemnej weryfikacji, ale w dużej mierze nie realizuje obszaru praw człowieka. Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej i Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej nie posiadają mechanizmów monitorowania praw człowieka.
Europejski Trybunał Praw Człowieka znajduje się w Strasburgu. Zapewnia on ostateczne środki prawne dla osób potrzebujących ochrony międzynarodowej. Unia Europejska posiada również Trybunał Sprawiedliwości Praw Człowieka, który został założony w 1951 roku. Jurysdykcja Trybunału zapewnia spójność prawa unijnego i gwarantuje równość prawa wśród państw członkowskich UE. Konwencja genewska może 2022 r. zaktualizuje te międzynarodowe traktaty, aby odzwierciedlić najnowsze trendy w dziedzinie praw człowieka.
Konwencja genewska poczyniła pożądane postępy w promowaniu praw człowieka. Poprawiła się jej reaktywność w świecie muzułmańskim i zwróciła większą uwagę na odpowiedzialność za okrucieństwa. Wielkie mocarstwa stały się mniej uparte w debatach Rady Bezpieczeństwa ONZ. Społeczność międzynarodowa musi wzmocnić zdolność tych narodów do ochrony praw człowieka w ich granicach. Ale pytanie pozostaje: “Jaka jest rola praw człowieka?”.
Globalne ramy różnorodności biologicznej po 2020 roku
Kolejnym zestawem globalnych celów i zadań w zakresie ochrony różnorodności biologicznej są globalne ramy różnorodności biologicznej po 2020 roku. Projekt będzie stanowił podstawę do negocjacji. Oczekuje się, że 195 rządów krajowych i Unia Europejska przyjmą go podczas konferencji COP15 dotyczącej różnorodności biologicznej w Kunming w Chinach w 2020 r. Ambicji projektu muszą towarzyszyć działania zapewniające osiągnięcie docelowego terminu, czyli roku 2020. Oprócz ambicji ramy te wzywają do transformacji sposobu, w jaki wykorzystujemy i produkujemy różnorodność biologiczną, która jest podstawą zrównoważonego rozwoju.
Globalne ramy na rzecz różnorodności biologicznej po 2020 r. opierają się na strategicznym planie na rzecz różnorodności biologicznej na lata 2011-2020 i określają ambitne cele dotyczące przekształcenia relacji społeczeństwa z przyrodą. Uwzględnia on zalecenia grupy roboczej i został opracowany przy udziale różnych organów, konsultacji tematycznych i innych zainteresowanych stron. Oprócz celów i założeń ramy będą zawierały również konkretne cele dotyczące wyzwań stojących przed przyrodą i społecznościami ludzkimi.
Globalne ramy dotyczące różnorodności biologicznej po 2020 r. powinny obejmować legalny i zrównoważony handel, aby pomóc krajom w walce z utratą różnorodności biologicznej. Legalny i zrównoważony handel może być kluczowym elementem ram i promować uczciwy i sprawiedliwy podział korzyści z handlu. Zrównoważony handel ma również zasadnicze znaczenie dla promowania tworzenia globalnych instrumentów finansowych i bioterapii. UNCTAD i ISEAL Alliance są przygotowane do wniesienia wkładu w proces tworzenia globalnych ram różnorodności biologicznej. Mają nadzieję, że wynik warsztatów przyczyni się do stworzenia bardziej ambitnych globalnych ram różnorodności biologicznej po 2020 roku.
Opracowanie nowych globalnych ram różnorodności biologicznej jest ważnym krokiem w kierunku realizacji wizji CBD 2050. Podczas gdy pierwotny strategiczny plan na rzecz różnorodności biologicznej na lata 2011-2020 nie uwzględnił pilnej potrzeby ochrony różnorodności biologicznej i bardziej zrównoważonej przyszłości dla ludzkości. Ramy te posłużą jako podstawa międzynarodowej współpracy w walce z utratą różnorodności biologicznej. Po raz pierwszy w historii rządy i organizacje pozarządowe współpracują w celu podjęcia wyzwań związanych z różnorodnością biologiczną.
Podobne tematy