Walka o prawa człowieka od dawna jest niekończącą się bitwą, ale niedawny nawrót wyzwań wobec tych praw pokazuje, że nasze wspólne wysiłki są coraz bardziej potrzebne, aby stawić czoła tym zagrożeniom. Nowe wyzwania, takie jak brak bezpieczeństwa żywnościowego, zbliżający się kryzys finansowy, migracja i terroryzm, a także odwieczne plagi, takie jak dyskryminacja rasowa, wymagają większego skupienia na wspólnym działaniu.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (UDHR) jest fundamentalnym dokumentem, który określa prawa człowieka. W związku z tym ma ona znaczny wpływ zarówno na system prawny, jak i polityczny. Jednakże sądy krajowe rzadko odwołują się do UDHR, z wyjątkiem Szwajcarii, która często odwołuje się do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (ECHR). Pomimo tego, UDHR jest wciąż bitwą, która jest daleka od zakończenia.
Choć społeczność międzynarodowa poczyniła znaczne postępy w ustanawianiu minimalnych standardów praw człowieka, na całym świecie nadal dochodzi do ich naruszeń. Chociaż instrumenty ONZ dotyczące praw człowieka i instytucje międzynarodowe pomagają wdrażać i egzekwować zobowiązania w zakresie praw człowieka, rządy krajowe są ostatecznie odpowiedzialne za zapewnienie praw człowieka w swoich granicach. Jako takie, znaczenie Deklaracji Praw Człowieka musi być punktem wyjścia do analizy jej wpływu.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest międzynarodowym dokumentem, który nakreśla podstawowe prawa wszystkich istot ludzkich. Została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1948 roku. Dokument przedstawia trzydzieści artykułów praw człowieka, z których każdy chroni podstawowe wartości ludzkie i zakazuje praktyk, które je naruszają. Prawa te nie wykluczają się ani nie wykluczają wzajemnie, a często się uzupełniają.
Prawa człowieka zostały stworzone, aby chronić ludzi przed nadużyciami i opresją. Przed UDHR wiele krajów miało swoje własne pisemne dokumenty określające prawa swoich obywateli. Przykładami takich dokumentów są Konstytucja USA i angielska Bill of Rights. Jednak dokumenty te nie były wystarczająco kompleksowe, aby zagwarantować równość i ochronę dla ludzi różnych narodowości i pochodzenia etnicznego. Pomimo tego, po II wojnie światowej wiele krajów zaangażowało się w realizację uniwersalnych praw człowieka.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest ważnym dokumentem w globalnej walce o równość i wolność. Nie została ona jednak powszechnie przyjęta przez wszystkie kraje. Niemniej jednak organy o ograniczonej jurysdykcji, w tym Afrykańska Komisja Praw Człowieka i Ludów, uczyniły ze swojej misji wykorzystanie prawa międzynarodowego jako podstawy do podejmowania decyzji.
W grę wchodzą również prawa kobiet i dzieci. Łamanie praw człowieka jest problemem globalnym i nie ma jednej organizacji czy osoby odpowiedzialnej za jego łamanie.
Jej twórcy
Prawa człowieka są podstawowymi prawami wszystkich ludzi i mogą być zdefiniowane jako zbiór praw obywatelskich, które mają wszyscy ludzie. Prawa te zostały po raz pierwszy określone w 1948 roku w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (UDHR). Dokument ten został napisany przez przedstawicieli wielu krajów w odpowiedzi na tragedie II wojny światowej i Holokaustu. Dokument ma na celu ochronę praw człowieka i promowanie współpracy międzynarodowej.
Istnieje wiele przykładów łamania praw człowieka. Ostatni przypadek ludobójstwa w Rwandzie doprowadził do wezwania do interwencji ONZ w celu ukarania państwa odpowiedzialnego za przemoc. Sprawa ta zainspirowała pewną debatę na temat właściwych środków interwencji. Doprowadziło to do wojny w Kosowie, pierwszej humanitarnej interwencji z użyciem środków wojskowych. Podobne zasady zostały również wykorzystane do uzasadnienia interwencji wojskowej NATO w Libii.
Innymi sytuacjami, w których pojawiają się kwestie praw człowieka, są wojna i terroryzm. Obie sytuacje kompromitują prawa człowieka i system prawny. Konsekwencje wojny i terroryzmu są daleko idące. Wojna i terroryzm niszczą domy i zdrowie ludzi, a prawa obywateli są deptane.
Jej sygnatariusze
Walka o prawa człowieka jest walką ciągłą. Jest to problem globalny, z którym każdego dnia wiążą się nowe wyzwania. Nowe zagrożenia, takie jak zmiany klimatyczne i zagrożenie terroryzmem, zmuszają kraje do zjednoczenia się w walce o prawa człowieka. Starsze zagrożenia, takie jak dyskryminacja rasowa, również powracają, czyniąc wspólne działanie ważniejszym niż kiedykolwiek.
W XX wieku wiele rządów zaczęło zapisywać prawa człowieka jako podstawę globalnej polityki. Na przykład, Organizacja Narodów Zjednoczonych została stworzona w celu promowania globalnego pokoju i zapobiegania konfliktom. Ludzie chcieli zapewnić, że nikt nie będzie pozbawiony prawa do życia, wolności, jedzenia i schronienia. Chcieli chronić obywateli przed arbitralnymi działaniami rządu i nadużyciami, i zaczęli wzywać do wprowadzenia standardów praw człowieka, aby ich chronić.
Prawa człowieka są uniwersalne. Nie jest złudzeniem, że wszyscy ludzie są równi. Niektóre państwa pomijają prawa człowieka, by realizować krótkowzroczne programy bezpieczeństwa. Jednakże jasne jest, że pomimo rosnących globalnych nierówności politycznych i ekonomicznych, walka o prawa człowieka jest niekończąca się. Jest to walka o godność ludzkiego życia i bezpieczeństwo społeczeństwa.
W czasie wojny ucierpią systemy opieki zdrowotnej, edukacja, praca i dom. Zapasy żywności i wody są zagrożone, podobnie jak system prawny i wolność słowa. Ponadto w czasie konfliktu znika odpowiedzialność za nadużycia rządu. Prawa dzieci, kobiet i mniejszości należą do najbardziej nadużywanych. Uchodźcy i migranci mają również potencjał destabilizacji sąsiednich krajów.
Akty wojny i terroryzmu stanowią stałe zagrożenie dla ochrony praw człowieka. Kampanie masowych bombardowań są wymierzone w ludność cywilną, a życie ludzkie jest postrzegane jako “szkoda uboczna”. Niszczone są domy i źródła utrzymania ludzi, a zdrowie jest narażone na szwank. Nawet najmniejsza wojna wpływa jednak negatywnie na ochronę praw człowieka.
Międzynarodowe prawo praw człowieka ma znaczące korzenie historyczne. Starania o zakaz niewolnictwa i ochronę ofiar wojny były częścią międzynarodowych wysiłków na rzecz praw człowieka w XIX wieku. Podobnie, państwa powołały Międzynarodową Organizację Pracy w 1919 roku, aby zapewnić prawa pracownicze oraz zdrowie i bezpieczeństwo. Co więcej, pierwsza wojna światowa wywołała obawy o ochronę grup mniejszościowych. W końcu powstała Liga Narodów, ale jej wysiłki nie zakończyły się sukcesem.
Jej wpływ
Nie możemy tracić z oczu podstawowych zasad praw człowieka. Należą do nich równość, uczestnictwo i rządy prawa. Obejmują one również informację i wolność słowa. Są one niezbędne do tworzenia dobrej polityki i jej wymiernego wdrażania. Ponadto prawa społeczno-gospodarcze są kluczowe dla sensownego korzystania ze swobód. Równość płci jest również niezbędna do maksymalnego wykorzystania potencjału edukacji i rozwoju.
Prawa człowieka są chronione przez różne umowy międzynarodowe. Organizacje pozarządowe odegrały dużą rolę w skupieniu uwagi społeczności międzynarodowej na kwestiach praw człowieka. Na przykład IV Światowa Konferencja Kobiet, która odbyła się w 1995 roku w Pekinie w Chinach, zwróciła bezprecedensową uwagę na poważne naruszenia praw człowieka kobiet. Inne organizacje, takie jak Amnesty International, Survivors International i Minnesota Advocates for Human Rights, aktywnie monitorowały działania i politykę rządów.
Pomimo tego, że Organizacja Narodów Zjednoczonych aktywnie działa na rzecz praw człowieka i zapobiegania konfliktom, wciąż jest wiele miejsc na świecie, gdzie takie prawa nie istnieją. Wiele państw ratyfikowało dokumenty dotyczące praw człowieka, jednak nie gwarantują one wszystkim takich samych praw. Próbowano nawet powołać światową organizację, Ligę Narodów, która miałaby chronić i promować pokój. Nie doprowadziło to jednak do żadnej ochrony grup mniejszościowych. Jednak po II wojnie światowej wiele krajów zobowiązało się do przestrzegania uniwersalnych praw człowieka.
Mimo to, mimo postępów poczynionych w ostatnich dziesięcioleciach, walka o prawa człowieka pozostaje ciągłą, choć czasem krwawą bitwą. Dziś stoimy przed nowymi wyzwaniami, które sprawiają, że działania zbiorowe są niezbędne. Na przykład przemoc seksualna stała się główną bronią w strefach konfliktów. Niedawno uzbrojeni mężczyźni w Północnym Kivu zgwałcili 300 kobiet z tego obszaru. Amnesty International udokumentowała wpływ gwałtu w innych strefach konfliktu.
Pomimo tych wszystkich wyzwań, prawa człowieka pozostają fundamentalne. Chociaż czasami mogą być pomijane w interesie krótkoterminowych programów bezpieczeństwa, pozostają najważniejszymi aspektami dobrobytu człowieka. Musimy również pamiętać, że wszyscy ludzie podzielają to samo podstawowe pojęcie godnego życia.
Podobne tematy