Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest wezwaniem do sprawiedliwości i wolności dla wszystkich ludzi na świecie. Aby urzeczywistnić to marzenie, ludzkość musi zmobilizować się przeciwko niesprawiedliwości i nieludzkości. Rzucając wyzwanie rządom, istoty ludzkie mogą pokonać siły ucisku i przybliżyć świat do Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
Ten artykuł to efekt naszej kreatywnej współpracy z osobowosc.pl
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (UDHR) jest uniwersalnym dokumentem zapisanym przez Organizację Narodów Zjednoczonych, który potwierdza prawa każdej istoty ludzkiej. Została ona przyjęta przez wszystkie kraje i określa prawa każdego człowieka na ziemi. W szczególności nakreśla prawa kobiet, dzieci i więźniów.
Według UDHR każdy ma prawo do godnego życia, w tym prawo do wolności i równości. Stanowi ona, że nikt nie ma prawa do tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania. Ludzie mają również prawo do równej ochrony prawnej i skutecznego zadośćuczynienia poprzez trybunały krajowe za czyny, które naruszają ich podstawowe prawa. Zakazuje również niewolnictwa we wszystkich jego formach.
UDHR jest ważnym dokumentem dla społeczności międzynarodowej i wywarł głęboki wpływ na międzynarodowe prawo praw człowieka. Niektóre państwa konsekwentnie powołują się na niego od ponad sześćdziesięciu lat, twierdząc, że stał się on zwyczajowym prawem międzynarodowym. W niektórych przypadkach jest to prawda. Niemniej jednak należy pamiętać, że UDHR nie reprezentuje poglądów wszystkich państw.
UDHR spotkała się również z krytyką wielu krajów, w tym świata muzułmańskiego. Organizacja Konferencji Islamskiej, do której należy ponad 50 krajów o większości muzułmańskiej, odpowiedziała na UDHR Deklaracją Kairską o Prawach Człowieka w Islamie. Chociaż Deklaracja Kairska potwierdziła prymat prawa islamskiego, to pominęła odniesienie do prawa do zmiany religii. W ostatnich latach podjęto jednak nowe wysiłki w celu pogodzenia islamu i UDHR. Na przykład uczeni i organizacja non-profit Engage Pakistan podjęli prawne wyzwanie przeciwko pakistańskim ustawom przeciwko bluźnierstwu. Obie organizacje argumentowały, że kary za bluźnierstwo nie są zakorzenione w Piśmie Świętym Islamu.
UDHR została opracowana przez komitet Zgromadzenia Ogólnego ONZ 10 grudnia 1948 roku. Zawierał preambułę, wstępne zasady ogólne oraz rozbudowany zbiór praw. Rene Cassin, francuski prawnik, przyczynił się do ostatecznej struktury dokumentu. Oprócz określenia praw każdej istoty ludzkiej, dokument nakreśla podstawowe zasady godności, równości i wolności.
Międzynarodowe pakty praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych
Prawa gospodarcze, społeczne i kulturalne są ze sobą powiązane. Naruszenie któregokolwiek z tych praw może prowadzić do naruszenia wszystkich innych, w tym praw obywatelskich i politycznych. Jak argumentował Amartya Sen, wolność ekonomiczna czyni ludzi podatnymi na odmowę wolności politycznej lub społecznej. Dlatego prawa ekonomiczne powinny być uznawane raczej jako prawa niż jako kwestia osobistej odpowiedzialności.
Deklaracja o prawie do rozwoju podkreśla potrzebę międzynarodowej współpracy i krajowych programów ochrony tych praw. Wzywa również do włączenia praw człowieka przez aktorów pozarządowych, w tym międzynarodowe agencje finansowe, regionalne ugrupowania gospodarcze i sektor prywatny.
Niniejszy Pakt uznaje prawo wszystkich państw do odpowiedniego poziomu życia, włączając w to żywność, odzież i mieszkanie, oraz zobowiązuje państwa do podjęcia odpowiednich działań w celu realizacji tego prawa. Uznaje on również potrzebę współpracy międzynarodowej opartej na wolnej zgodzie oraz podkreśla potrzebę sprawiedliwego podziału światowych zasobów żywności.
Rada Gospodarcza i Społeczna ma mandat do promowania ogólnego przestrzegania praw człowieka. Jako taka, może wydawać zalecenia innym organom Organizacji Narodów Zjednoczonych. Może również zwracać się do wyspecjalizowanych agencji. Ponadto Rada Gospodarcza i Społeczna może odwoływać się do Komisji Praw Człowieka i wydawać zalecenia dla państw.
Stany Zjednoczone wielokrotnie rozważały ratyfikację Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. Nie uczyniły tego jednak. Nie ratyfikowały jeszcze Paktu, ale zrobią to po następnych wyborach prezydenckich.
Komisja Niezbywalnych Praw
Komisja Niezbywalnych Praw w Walce o Prawa Człowieka została powołana przez prezydenta Baracka Obamę w 2008 roku. Jej deklarowaną misją jest promowanie podstawowych praw człowieka, wzmocnienie naszej polityki zagranicznej i postęp w dziedzinie praw człowieka na całym świecie. Raport Komisji jest dostępny do pobrania na jej stronie internetowej, można też obejrzeć film prezentujący raport.
Raport Komisji skupia się na grzechu pierworodnym niewolnictwa, wojnie secesyjnej i rekonstrukcji oraz wysiłkach Martina Luthera Kinga Jr. Komisja ma w dużej mierze konserwatywny program, więc nie powinno dziwić, że wielu jej członków jest zagorzałymi przeciwnikami praw LGBT.
Komisja Praw Niezbywalnych jest ważnym ciałem. Ma ona na celu zapewnienie świeżego spojrzenia na dyskurs praw człowieka. Jej misja wzywa do reorientacji instytucji międzynarodowych, których zadaniem jest ochrona praw człowieka. W pewnym sensie nowa Komisja może być również pomocna w reorientacji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dzięki swojemu mandatowi może być w stanie przeorientować międzynarodowy reżim praw człowieka na wizję bardziej amerykanistyczną.
Komisja z niepokojem patrzy na obecny stan praw człowieka na świecie. Widzi, że główne mocarstwa autorytarne miażdżą dysydentów i uciskają mniejszości religijne, jednocześnie podkopując wolność w innych krajach. Zauważa również, że postępowe grupy przekształcają preferencje polityczne w nowe “prawa” człowieka, obalając zasadę zgody państwa.
Podczas gdy raport Komisji ds. Niezbywalnych Praw podkreśla niektóre z niedoskonałości współczesnych społeczeństw i brutalność policji wobec populacji BIPOC, obnaża również braki współczesnych społeczeństw. Próba przerobienia przez Pompeo nie cofnie Covid-19, który jest istotnym dokumentem w walce o prawa człowieka.
Afrykański regionalny system praw człowieka
Afryka jest kontynentem, przed którym stoi wiele wyzwań, m.in. neokolonializm, rasizm, nietolerancja religijna, ubóstwo. Kontynent ten jest również nękany przez konflikty, złe rządy, złe zarządzanie i degradację środowiska. W związku z tym regionalny system praw człowieka ma kluczowe znaczenie dla urzeczywistnienia obietnic zawartych w UDHR2.
Jednak pomimo znaczenia regionalnych systemów praw człowieka, są one nękane przez różne wyzwania. Amnesty International udokumentowała ostatnio powszechne osłabienie afrykańskich regionalnych organów praw człowieka. Obejmowało to niewykonywanie decyzji, zaniedbywanie raportów na temat sytuacji w zakresie praw człowieka w poszczególnych krajach oraz pozbawianie regionalnych komisji praw człowieka środków. Ponadto rządy zaniedbały ochronę praw osób starszych i niepełnosprawnych oraz nie ratyfikowały traktatów dotyczących praw człowieka. W konsekwencji afrykański regionalny system praw człowieka jest zagrożony.
Afrykański system praw człowieka ewoluował i rozszerzał się przez lata. Ta ekspansja zwiększyła paralele między UDHR a afrykańskimi systemami praw człowieka. Jednym z takich przykładów są prawa dziecka. W UDHR prawa dzieci są ogólnie zapisane w art. 25 i 26, natomiast w Karcie Afrykańskiej tylko art. 18 ust. 3 odnosi się do dzieci.
Komisja Afrykańska jest niezależnym, quasi-sądowym organem, którego zadaniem jest promowanie i ochrona praw człowieka na całym kontynencie. Komisja otrzymuje od państw członkowskich-stron okresowe raporty na temat wdrażania Karty Afrykańskiej, ma też uprawnienia do badania indywidualnych skarg na łamanie praw człowieka. Ustanowiła również sześciu specjalnych sprawozdawców i jedenaście grup roboczych, które mają pomóc w ochronie praw człowieka na kontynencie. Spotykają się one również dwa razy w roku.
Afrykański regionalny system praw człowieka wymaga kilku kluczowych usprawnień. Powinien być bardziej odpowiedzialny przed ludźmi i niezależny od głów państw i OAU. Jego niezależność ma zasadnicze znaczenie, ponieważ zapobiega wpływom OAU, które ograniczają jego zdolność do wykonywania pracy.
Rola Amnesty International w walce o prawa człowieka
Amnesty International jest globalną organizacją ludzi zajmujących się promocją praw człowieka. Centralne biuro organizacji znajduje się w Londynie i zatrudnia około 350 pracowników oraz 100 wolontariuszy z ponad 50 krajów. Amnesty International jest organizacją demokratyczną, zarządzaną przez Międzynarodowy Komitet Wykonawczy i Międzynarodową Radę. Organizacja posiada ponad siedem tysięcy grup członkowskich w ponad 56 krajach oraz sekcje rozwojowe w 24 krajach.
Misją organizacji jest walka o prawa człowieka w krajach, gdzie są one najbardziej potrzebne. Często wiąże się to ze zwróceniem uwagi na konkretne grupy lub sprawy. Na przykład, organizacja jest aktywna w walce z dyskryminacją rasową i współpracuje z wieloma grupami, aby doprowadzić do zmian społecznych.
Od momentu powstania Amnesty International stale poszerza swoje zainteresowania. Początkowo jej celem było dążenie do uwolnienia więźniów politycznych. Dziś praca Amnesty obejmuje szereg kwestii związanych z prawami człowieka, w tym zniesienie kary śmierci, obronę praw seksualnych i reprodukcyjnych oraz ochronę praw uchodźców. We wszystkich przypadkach Amnesty opowiada się za tymi, których wolność i godność są zagrożone.
Peter Benenson założył Amnesty International w 1961 roku po przeczytaniu artykułu o dwóch portugalskich studentach, którzy zostali skazani na siedem lat więzienia. Benenson był oburzony tą sprawą i postanowił stworzyć stałą organizację, która zajmie się tym problemem. Wizja i wysiłki Petera Benensona doprowadziły do rozwoju organizacji w globalną siłę, dziś największą organizację zajmującą się prawami człowieka.
Amnesty International to światowa organizacja walcząca o ochronę praw człowieka, promująca edukację i świadomość na temat tych zagadnień. Organizacja finansuje również badania, aby edukować społeczeństwo na temat praw człowieka i tego, jak mogą pomóc w zapobieganiu nadużyciom.
Podobne tematy