Ten artykuł jest owocem współpracy naszej redakcji z portalem internetowym parafiakalinowo.pl
Współzależność
Prawa człowieka to podstawowe zasady, które chronią godność człowieka i wolność od ucisku i nadużyć. Ochrona tych praw dotyczy wszystkich ludzi, niezależnie od tego, czy są to jednostki, czy grupy. Zasady te mają chronić tych, którzy są najbardziej bezbronni lub którzy nie są w stanie sami się chronić. Prawa człowieka nie są jednak absolutne. Przy ich stosowaniu należy wziąć pod uwagę kilka czynników.
Po pierwsze, naruszenie jednego z praw może prowadzić do naruszenia innego. Na przykład brak dostępu do wody i urządzeń sanitarnych może skutkować naruszeniem innych praw człowieka, takich jak zdrowie i edukacja. Dodatkowo niezapewnienie tych podstawowych rzeczy może prowadzić do przemocy fizycznej i psychicznej. Podobnie brak dostępu do mieszkania i edukacji może uniemożliwić ludziom uczestnictwo w życiu społecznym.
Aby prawa człowieka były skuteczne, muszą ze sobą współpracować. Początkowo polityczne kontrowersje wokół praw człowieka skupiały się na dzieleniu ich na odrębne kategorie. Osiągnięto jednak konsensus, że prawa te powinny być rozpatrywane łącznie. Doprowadziło to do zwiększenia uwagi na prawa społeczne, ekonomiczne i kulturalne.
Prawa człowieka powinny być w pełni chronione i przestrzegane. Muszą być wolne od dyskryminacji i muszą być spełnione w równym stopniu. Ponadto wszyscy ludzie powinni mieć równy dostęp do informacji. Zasady te opierają się na przekonaniu, że jednostki mają przyrodzoną godność. Dlatego nikt nie powinien być narażony na dyskryminację ze względu na rasę, pochodzenie narodowe, religię, poglądy polityczne czy orientację seksualną. Wymagają one również wysokiego stopnia uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego, grup mniejszościowych i społeczności.
Wszystkie prawa człowieka są współzależne i uzupełniają się. Jeśli jedno z nich zostanie zanegowane, korzystanie z innych praw będzie utrudnione. Na przykład, prawo jednej osoby do odpowiedniego poziomu życia nie może być poświęcone na ołtarzu innego prawa. Ponadto, nie można odmówić prawa do życia kosztem innych praw.
Zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka (UDHR), prawa te są nierozerwalne i współzależne. Niektóre prawa mogą być ograniczone lub odmówione z powodu polityki rządu lub przestępczości, ale osoba nie traci wszystkich swoich praw. Jest to podstawowa koncepcja praw człowieka.
Współzależność zasad praw człowieka jest głównym powodem, dla którego prawa człowieka są tak ważne dla rozwoju wolnych społeczeństw. Prawa człowieka są podstawą naszego istnienia i są niezbywalne. Choć niektóre prawa mogą być zawieszone lub ograniczone (np. więźniowie mogą być pozbawieni wolności), wszystkie prawa człowieka są uniwersalne i nie mają ograniczeń czasowych. Dlatego każdy powinien móc korzystać z nich bez wyjątku.
Od 1948 roku Powszechna Deklaracja Praw Człowieka zainspirowała przyjęcie wielu międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka. Stała się ona również źródłem licznych regionalnych konwencji praw człowieka oraz krajowych projektów ustaw dotyczących praw człowieka. Dlatego też ochrona praw człowieka ma fundamentalne znaczenie dla wszystkich innych praw. Nie wystarczy jednak samo przestrzeganie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Konieczne jest promowanie praw grup wrażliwych, jak również ochrona wszystkich zagrożonych populacji.
Ochrona zasad praw człowieka oznacza odrzucenie szkodliwych praktyk tradycyjnych. Nie ma powodu, by komukolwiek odmawiano praw z powodu tradycji. Kultury zmieniają się z czasem i te praktyki mogą już nie być istotne dla obecnego pokolenia. W takiej sytuacji programy edukacyjne i działania rzecznicze są kluczowe.
Co więcej, prawa człowieka są współzależne z demokracją i rozwojem. Kluczowym wyzwaniem jest pogodzenie rozbieżnych poglądów. W przeszłości prawa człowieka były wykorzystywane jako warunek do realizacji agendy politycznej, co siało podejrzliwość i nieufność. Dzisiaj Sekretarz Generalny ONZ powinien włączyć prawa człowieka do wszystkich swoich działań, nie stawiając warunków na uzasadnione działania krajów rozwijających się. Istotne jest również, aby kraje nie przyjmowały jednostronnego podejścia do praw człowieka i nie wybierały jednego aspektu nad drugim.
Niepodzielność
Niepodzielność jako zasada praw człowieka oznacza, że każde prawo jest integralnie związane z godnością każdej istoty ludzkiej. W rezultacie jedno prawo nie może być w pełni realizowane bez drugiego. Jako taka, jest to zasada krytyczna w systemie praw człowieka, który musi działać w sposób holistyczny.
Niepodzielność jako zasada praw człowieka ma kluczowe znaczenie dla ochrony grup wrażliwych. Oznacza to, że koncepcja praw człowieka musi być rozszerzona o potrzeby takich grup. Ważne jest podkreślenie, że prawa te są nierozerwalne i współzależne oraz że muszą być chronione.
Ponadto niepodzielność dotyczy realizacji praw człowieka, a nie tylko ich treści. Przykładem jest prawo do uczestnictwa w życiu publicznym, na które może powołać się każdy. Prawo to jest właściwie niepodzielne z kilkoma innymi i szerzej przedstawia się je jako przymierze.
Ta zasada niezbywalności została wykorzystana w Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych, Deklaracji Praw Człowieka oraz Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 roku. Wcześni filozofowie i uczeni twierdzili, że prawa są naturalne, ale nie mogą być odebrane. Niezbywalność została przeformułowana przez późniejszych myślicieli.
Koncepcja niepodzielności jako zasada praw człowieka jest atakowana w wielu krajach. Na przykład Federacja Rosyjska w 2009 roku wprowadziła do Rady Praw Człowieka pojęcie “tradycyjnych wartości”. W podobny sposób niektóre państwa europejskie argumentowały, że ich demokracja nie jest zgodna z zachodnim modelem demokracji.
Nieprzestrzeganie praw osób bezdomnych stwarza zagrożenia i szkodzi innym ludziom. Na przykład brak dostępu do urządzeń sanitarnych i wody uniemożliwia im dostęp do obiektów publicznych. Co więcej, brak edukacji i zdrowia również uniemożliwia im ponowne wejście do społeczeństwa.
Niepodzielność jako zasada prawa człowieka jest kluczową koncepcją w zapewnieniu, że rządy chronią prawa obywatelskie, ekonomiczne, społeczne, kulturowe. Prawa te są współzależne, a rządy powinny być przejrzyste co do sposobu podejmowania decyzji z nimi związanych. Dzięki temu ludzie będą wiedzieli, co dzieje się z ich prawami i jak mogą sprawić, by ich prawa były lepsze.
Niepodzielność jako zasada prawa człowieka jest ważną przesłanką w prawie międzynarodowym. Podczas gdy nie wszystkie prawa mogą być w pełni zrealizowane w danym kraju, narody rozwijające się muszą nadać priorytet swoim prawom zgodnie z posiadanymi zasobami. Co więcej, w niektórych okolicznościach dane prawo powinno być traktowane priorytetowo przed innym w oparciu o jego znaczenie.
Niepodzielność jako zasada prawa człowieka jest ważna dla ochrony godności każdej istoty ludzkiej. Bez niej społeczeństwo nie może chronić swoich obywateli. Jej fundamentalną zasadą jest zapewnienie każdemu człowiekowi szansy na dobre życie. Jest to podstawowa i uniwersalna zasada praw człowieka.
Niepodzielność jako zasada praw człowieka może być wyzwaniem, a filozofowie opowiedzieli się po obu stronach debaty. Jeden z uczonych twierdzi, że osoba musi być w stanie wnieść wkład do społeczeństwa, zanim będzie mogła mieć prawa. Ten uczony kwestionuje również, czy prawa dotyczą niemowląt, osób opóźnionych umysłowo i osób w nieodwracalnej śpiączce. Inni filozofowie odeszli od tego podejścia i twierdzą, że osoba może stać się nieludzka z powodu wielu okoliczności.
Podobne tematy